Die volgende afdelings verskaf gedetailleerde ontleding van algemene probleme in veseltoetsing.
(1) Hoekom slaag die veseltoets maar die pakkie is steeds verlore tydens netwerkwerking?
In die keuse van standaard sal baie gebruikers 'n paar ooglopende foute maak, soos om min aandag te skenk aan of die getoetste vesel 50μm of 62.5μm is.
Die vereistes vir die maksimum verlieswaarde van die twee-openingvesels is relatief groot. Verkeerde keuse van die optiese kabeltoetsstandaard sal direk lei tot die verandering van die bepalingsdrempel. Byvoorbeeld, as die werklike gemete skakel 50μm vesel is, en die geselekteerde toetsstandaard is 62.5μm, en die toepassing is 100Base-FX, met die veronderstelling dat die toetsresultaat 10dB is, sal die toetser die SLAAG-uitslag kry, en die werklike situasie behoort te wees ongekwalifiseerd Omdat dit die besluitdrempel van 6.3dB oorskry.
Dit beantwoord die vorige vraag, en die toets slaag, maar hoekom die data steeds pakkies sal verloor.
(2) Waarom word die 10 Gigabit-koers steeds nie ondersteun wanneer dit die 10 Gigabit-standaard slaag nie?
Daar is sulke gebruikers wat die ruggraat van die netwerk opgradeer. Hulle sal die modules van die opgradeerskakelaaren die bediener. Natuurlik sal hulle ook die verlies van die vesel in die netwerk toets. Dit blyk dat daar geen probleem in die metode is nie. Die vesel is getoets om aan die vereistes van die 10 Gigabit-netwerk te voldoen. , Die verlies is minder as die standaardlimiet, maar die werklike werkingseffek is steeds nie ideaal nie.
Die rede vir die ontleding is hoofsaaklik dat die modusbandwydte van die optieseveselkabel nie in ag geneem word nie. Die modusbandwydte van verskillende optieseveselkabels verteenwoordig die maksimum bandwydte wat binne 'n sekere afstand voorsien kan word. Hoe groter die modusbandwydte, hoe groter is die transmissietempo binne 'n sekere afstand. Hulle is vroeër jare ontplooi. Oor die algemeen is die modusbandwydte relatief laag, minder as 160. Gevolglik kan die spoed nie verhoog word nie aangesien die afstand langer is, alhoewel die verlies op hierdie tydstip aanvaarbaar is.
(3) Die toetsverlies is op standaard, en daar is geen probleem met die modusbandwydte nie. Hoekom is daar enige probleem in die werklike werking?
Ons het steeds 'n misverstand in die toets. Solank die verlies verbygaan, word die vesel as okay beskou, maar dit is nie die geval nie. As so 'n situasie aanvaar word, vereis die standaardontwerp dat die skakelverlies 2.6dB moet wees. Die verlies van 'n adapterkop is meer as 0.75dB, maar die totale skakelverlies is steeds minder as 2.6dB. Op hierdie tydstip, as jy bloot die verlies toets, sal jy dalk nie die adapterprobleem vind nie, maar in werklike netwerkgebruik sal dit as gevolg van die adapterprobleem wees. As gevolg hiervan word die transmissiebisfoutkoers aansienlik verhoog.