Nadat die optiese module geïnstalleer is, is die toets van sy werkverrigting 'n noodsaaklike stap. Wanneer die optiese komponente in die hele netwerkstelsel deur dieselfde verskaffer verskaf word, as die netwerkstelsel normaal kan werk, is dit nie nodig om die subkomponente afsonderlik te toets nie van die stelsel. Die meeste van die subkomponente in die meeste netwerkstelsels is egter van verskillende verskaffers. Daarom is die toets van die optiese komponente, veral die werkverrigting en interoperabiliteit van elke optiese module, van kardinale belang. So, hoe toets jy die werkverrigting van 'n optiese module?
Die optiese module is saamgestel uit 'n sender en 'n ontvanger. Wanneer die sender deur die optiese vesel aan die ontvanger gekoppel is, as die fouttempo van die hele stelsel nie die verwagte effek bereik nie, is dit 'n senderprobleem of 'n ontvangerprobleem? Die optiese toetsmodule word oor die algemeen in vier stappe verdeel, wat hoofsaaklik verdeel word in toetse vir die sender en die ontvanger.
Sender toets
Wanneer u toets, moet u aandag gee aan die golflengte en vorm van die uitsetgolfvorm van die sender, sowel as die jitter-toleransie en bandwydte van die ontvanger. Wanneer jy die sender toets, moet jy aandag gee aan die volgende twee punte: Eerstens: Die kwaliteit van die insetsein wat gebruik word om die sender te toets, moet goed genoeg wees.Daarbenewens moet die kwaliteit van die elektriese metings bevestig word deur jittermetings en oogdiagrammetings.Oogdiagrammetings is 'n algemene metode om die uitsetgolfvorm van 'n sender na te gaan omdat die oogdiagram 'n magdom inligting bevat wat die algehele werkverrigting van die sender weerspieël.
Tweedens: Die optiese uitsetsein van die sender moet gemeet word deur optiese kwaliteit-aanwysers soos oogdiagramtoets, optiese modulasie-amplitude en uitwissingsverhouding.
Ontvanger toets
Wanneer u die ontvanger toets, moet u ook aandag gee aan die volgende twee punte:
Eerstens: Anders as die toetssender, moet die kwaliteit van die optiese sein voldoende swak wees wanneer die ontvanger getoets word. Daarom moet 'n ligte druk oogdiagram geskep word wat die ergste sein verteenwoordig. Hierdie ergste optiese sein moet die jitter slaag. Meting en optiese kragtoetse word vir kalibrasie gebruik.
Tweedens: Laastens moet jy die ontvanger se elektroniese uitsetsein toets. Daar is drie hooftipes toetse:
Oogdiagramtoets: Dit verseker dat die "oë" van die oogdiagram oop is. Oogdiagramtoetsing word gewoonlik bereik deur die diepte van die bisfoutkoers
Jitter-toets: toets verskillende tipes jitter
Jitter-opsporing en verdraagsaamheid: Toets die opsporing van jitter deur die interne klokherstelkring
Die ligtoetsmodule is 'n ingewikkelde taak, maar dit is ook 'n onontbeerlike stap om die prestasie daarvan te verseker. As 'n wyd gebruikte meetmetode, kan oogdiagrammeting die uitstraler van 'n optiese module effektief toets. Die ontvangertoets van die optiese module is meer ingewikkeld en vereis meer toetsmetodes.