Real həyatda, işıq sürətinə görə, məlumat ötürülməsi üçün işığı inkişaf etdiririk.
Ünsiyyət üçün adətən səsdən istifadə etdiyimiz kimi, insan danışmaq istəyirsə, səs orqanının toxumasının dəstəyinə ehtiyacı var. Məsələn, boğazımız ən vacib səs orqanlarından biridir və təbii ki, boğazımızın içindəki səs telinin toxuması ən əhəmiyyətlidir.
Eynilə, danışmağımıza kömək etmək üçün işıqdan istifadə etmək istəyiriksə, bizə işıq verən orqan da lazımdır. İşıq modulu boğaza bənzəyir və işıq saçan cihaz tosa adlanan səs telinin toxuması ilə müqayisə edilə bilər.
Təbii ki, ünsiyyət interaktiv prosesdir, ona görə də danışmaqla yanaşı, kifayət deyil, həm də dinləməyi bacarmaq lazımdır. İnsan bədənində dinləməyimizə kömək edən qulaqlarımız var. Eynilə, optik rabitədə işığı qəbul edən modullarımız var. İşığı qəbul edə bilən qurğular qulağın içərisində rosa dediyimiz timpana uyğun gəlir. Həm danışa, həm də dinləyə bilən cihaza bosa deyilir.
Halbuki, real həyatda biz fərdlərin hansı səsləri çıxara biləcəyi, əsasən doğumdan sonra və ya səs dəyişikliyi dövründən sonra müəyyən edilir. Ümumiyyətlə, A B-nin səsini çıxara bilməz, B isə A-nın səsini çıxara bilmir. Eyni şey optik modullara da aiddir. Tək bir rejim üçün A modulu B modulunun dalğa uzunluğunu emissiya edə bilməz. Eyni şey qəbul üçün də keçərlidir. Tək bir rejim üçün optik modul ayırd edə bilməz. Məlumatı qəbul etməzdən əvvəl ona kimin danışdığını deməlisiniz (işığın dalğa uzunluğuna uyğun moduldan istifadə etməklə).
“Belə axmaq modul praktiki ehtiyacları ödəyə bilməz, ona görə də biz bunu asanlıqla qoşulub çıxarıla bilən optik moduldan istifadə etməklə kompensasiya edə bilərik. Bu nöqtədə optik modul səs transformatoruna bərabərdir və siz onun yaymasını istədiyiniz istənilən səsi (hansı dalğa uzunluğunda) yarada bilərsiniz.”.