Fast Ethernet (FE) είναι ο όρος για το Ethernet στη δικτύωση υπολογιστών, το οποίο παρέχει ταχύτητα μεταφοράς 100 Mbps. Το πρότυπο IEEE 802.3u 100BASE-T Fast Ethernet εισήχθη επίσημα από την IEEE το 1995 και ο ρυθμός μετάδοσης του γρήγορου Ethernet ήταν προηγουμένως 10 Mbps. Το πρότυπο Fast Ethernet περιλαμβάνει τρεις υποκατηγορίες: 100BASE-FX, 100BASE-TX και 100BASE-T4. Το 100 υποδεικνύει τον ρυθμό μετάδοσης 100 Mbit/s. "BASE" σημαίνει μετάδοση ζώνης βάσης. Το γράμμα μετά την παύλα αναφέρεται στο μέσο μετάδοσης που μεταφέρει το σήμα, το "T" σημαίνει συνεστραμμένο ζεύγος (χαλκός), το "F" σημαίνει οπτική ίνα. Ο τελευταίος χαρακτήρας (γράμμα "X", αριθμός "4" κ.λπ.) αναφέρεται στη μέθοδο κωδικού γραμμής που χρησιμοποιείται. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τους κοινούς τύπους γρήγορου Ethernet.
Σε σύγκριση με το γρήγορο Ethernet, το Gigabit Ethernet (GE) μπορεί να παρέχει ρυθμό μεταφοράς 1000 Mbps σε ένα δίκτυο υπολογιστών. Το πρότυπο Gigabit Ethernet (γνωστό ως πρότυπο IEEE 802.3ab) δημοσιεύτηκε επίσημα από την IEEE το 1999, λίγα μόνο χρόνια μετά την εμφάνιση του προτύπου Fast Ethernet, αλλά χρησιμοποιήθηκε ευρέως περίπου το 2010. Το Gigabit Ethernet υιοθετεί τη μορφή πλαισίου του IEEE 803.2 Ethernet και της μεθόδου ελέγχου πρόσβασης μέσων CSMA/CD, η οποία μπορεί να λειτουργήσει σε λειτουργία half duplex και full duplex. Το Gigabit Ethernet έχει παρόμοια καλώδια και συσκευές με το Fast Ethernet, αλλά είναι πιο ευέλικτο και οικονομικό. Με τη συνεχή ανάπτυξη του Gigabit Ethernet, έχουν εμφανιστεί πιο προηγμένες εκδόσεις, όπως 40G Ethernet και 100G Ethernet. Το Gigabit Ethernet έχει διαφορετικά πρότυπα φυσικών επιπέδων, όπως 1000BASE-X, 1000BASE-T και 1000BASE-CX.
