دیدگاه‌های مختلف باعث می‌شود افراد درک متفاوتی از فرستنده‌های فیبر نوری داشته باشند:
به عنوان مثال، با توجه به نرخ انتقال، آن را به یک فرستنده گیرنده فیبر نوری 10M، 100M، فرستنده گیرنده فیبر نوری تطبیقی 10/100M و فرستنده و گیرنده فیبر نوری 1000M تقسیم می‌شود.
با توجه به حالت کار، به فرستنده‌های فیبر نوری که در لایه فیزیکی کار می‌کنند و فرستنده‌های فیبر نوری که در لایه پیوند داده کار می‌کنند، تقسیم می‌شود.
از نظر ساختار، آن را به فرستنده های نوری رومیزی (مستقل) و فرستنده های نوری روی قفسه تقسیم می کنند.
بسته به فیبر دسترسی، دو نام وجود دارد: فرستنده و گیرنده فیبر چند حالته و فرستنده و گیرنده فیبر تک حالته.
همچنین فرستنده و گیرنده فیبر نوری تک فیبر، فرستنده و گیرنده فیبر نوری دوگانه، فرستنده و گیرنده فیبر نوری داخلی، و فرستنده و گیرنده فیبر نوری قدرت خارجی، و همچنین فرستنده و گیرنده فیبر نوری مدیریت شده و مدیریت نشده وجود دارد. فرستنده‌های فیبر نوری محدودیت 100 متری برای انتقال داده از طریق کابل‌های اترنت را می‌شکنند. با تکیه بر تراشه های سوئیچینگ با کارایی بالا و حافظه نهان با ظرفیت زیاد، نه تنها عملکرد انتقال و سوئیچینگ غیرمسدود کننده را به درستی درک می کند، بلکه عملکردهایی مانند تعادل ترافیک، جداسازی تضاد و تشخیص خطا را برای اطمینان از انتقال بالای داده ارائه می دهد. امن و پایدار
