سنسور فیبر نوری
سنسور فیبر نوری از یک منبع نور، یک فیبر فرودی، یک فیبر خروجی، یک مدولاتور نور، یک آشکارساز نور و یک دمودولاتور تشکیل شده است. اصل اساسی ارسال نور منبع نور به ناحیه مدولاسیون از طریق فیبر فرودی است و نور با پارامترهای اندازه گیری شده خارجی در ناحیه مدولاسیون برای ایجاد خواص نوری نور (مانند شدت، طول موج، فرکانس) در تعامل است. ، فاز، انحراف نرمال و غیره) رخ می دهد. نور سیگنال تغییر یافته تبدیل به نور سیگنال مدوله شده می شود که سپس از طریق فیبر خروجی به ردیاب نوری و دمدولاتور ارسال می شود تا پارامترهای اندازه گیری شده را بدست آورد.
سنسورهای فیبر نوری را می توان با توجه به نوع ساختار به دو دسته تقسیم کرد: یکی سنسورهای کاربردی (حسگر). دیگری یک سنسور غیر کاربردی (انتقال نور) است.
سنسور عملکردی
از فیبر نوری (یا فیبر نوری ویژه) با قابلیت حساسیت و تشخیص اطلاعات خارجی به عنوان عنصر حسگر برای تعدیل نور منتقل شده در فیبر نوری برای تغییر شدت، فاز، فرکانس یا قطبش نور عبوری استفاده کنید. با دمودولاسیون سیگنال مدوله شده، سیگنال اندازه گیری شده به دست می آید.
فیبر نوری نه تنها یک رسانه هدایت نور است، بلکه یک عنصر حساس است و بیشتر از فیبر نوری چند حالته استفاده می شود.
مزایا: ساختار فشرده و حساسیت بالا. معایب: فیبرهای نوری خاصی مورد نیاز است و هزینه آن بالا است. نمونه های معمولی: ژیروسکوپ فیبر نوری، هیدروفون فیبر نوری و غیره.
سنسور غیر کاربردی
از سایر اجزای حساس برای حس کردن تغییرات اندازه گیری شده استفاده می کند. فیبر نوری فقط به عنوان رسانه انتقال اطلاعات استفاده می شود و فیبر نوری تک حالته اغلب استفاده می شود. فیبر نوری فقط در هدایت نور نقش دارد و نور بر روی عنصر حساس از نوع فیبر نوری اندازه گیری و مدوله می شود.
مزایا: عدم نیاز به فیبرهای نوری خاص و سایر فناوری های خاص، اجرای نسبتا آسان و هزینه کم. معایب: حساسیت کم. بیشتر موارد کاربردی حسگرهای فیبر نوری غیر کاربردی هستند.