دانش عمومی فیبر نوری

کانکتور فیبر نوری

کانکتور فیبر نوری از یک فیبر و یک دوشاخه در دو انتهای فیبر تشکیل شده است. پلاگین از یک پین و یک ساختار قفل محیطی تشکیل شده است. با توجه به مکانیسم های قفل مختلف، اتصالات فیبر را می توان به نوع FC، نوع SC، نوع LC، نوع ST و نوع KTRJ طبقه بندی کرد.

کانکتور FC از مکانیزم قفل کردن نخ استفاده می کند و یک کانکتور متحرک فیبر نوری است که اولین و پرکاربردترین اختراع است.

SC یک مفصل مستطیلی است که توسط NTT ساخته شده است. می توان آن را مستقیماً بدون اتصال رزوه وارد و برداشت. در مقایسه با کانکتور FC، فضای عملیاتی کمی دارد و استفاده از آن آسان است. محصولات اترنت پایین رده بسیار رایج هستند.

کانکتور ST توسط AT&T توسعه داده شده است و از مکانیزم قفل سرنیزه استفاده می کند. شاخص های پارامتر اصلی معادل کانکتورهای FC و SC هستند، اما در برنامه های کاربردی شرکت رایج نیستند. آنها معمولاً در دستگاه های چند حالته استفاده می شوند و زمانی که با تجهیزات تولید کنندگان دیگر متصل می شوند، بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند.

پین های KTRJ از پلاستیک ساخته شده اند و توسط پین های فولادی قرار گرفته اند. با افزایش تعداد درج‌ها و برداشتن‌ها، سطوح جفت‌شونده سایش و سایش می‌شوند و پایداری طولانی‌مدت به خوبی اتصالات پین سرامیکی نیست.

آشنایی با فیبر نوری

فیبر نوری رسانایی است که امواج نور را منتقل می کند. فیبر نوری را می توان به فیبر تک حالته و فیبر چند حالته از حالت انتقال نوری تقسیم کرد.

در فیبر تک حالته، انتقال نور تنها یک حالت اساسی دارد، به این معنی که نور فقط در امتداد هسته داخلی فیبر منتقل می شود. از آنجایی که از پراکندگی حالت کاملاً اجتناب می شود، فیبر تک حالته دارای باند انتقال گسترده است و مناسب است. برای ارتباط فیبر با سرعت بالا و مسافت طولانی.

در فیبر چند حالته، چندین حالت انتقال نوری وجود دارد. به دلیل پراکندگی یا انحراف، عملکرد انتقال چنین فیبر نوری ضعیف است، باند فرکانس باریک است، سرعت انتقال کم است و فاصله کوتاه است.

پارامترهای مشخصه فیبر نوری

ساختار فیبر نوری توسط یک میله فیبر کوارتز پیش ساخته است و قطر خارجی فیبر چند حالته و فیبر تک حالته برای ارتباط هر دو 125 است.μm.

لاغری به دو قسمت تقسیم می شود: هسته و لایه روکش. هسته فیبر تک حالته دارای قطر هسته 8 تا 10 است.μمتر قطر هسته فیبر چند حالته دارای دو مشخصات استاندارد است و قطر هسته 62.5 استμمتر (استاندارد ایالات متحده) و 50μm (استاندارد اروپایی).

مشخصات فیبر رابط چنین توصیفی دارد: 62.5μمتر / 125μفیبر چند حالته متر، که 62.5μمتر به قطر هسته فیبر اشاره دارد و 125μm به قطر بیرونی فیبر اشاره دارد.

فیبرهای تک حالتی از طول موج 1310 نانومتر یا 1550 نانومتر استفاده می کنند.

فیبرهای چند حالته از طول موج 850 نانومتر استفاده می کنند.

فیبر تک حالته و فیبر چند حالته را می توان در رنگ تشخیص داد. بدنه بیرونی فیبر تک حالته زرد و بدنه بیرونی فیبر چند حالته نارنجی مایل به قرمز است.

پورت اپتیکال گیگابیت

پورت های اپتیکال گیگابیتی می توانند در هر دو حالت اجباری و مذاکره خودکار کار کنند. در مشخصات 802.3، پورت اپتیکال گیگابیت تنها از سرعت 1000M پشتیبانی می کند و از حالت های دوبلکس کامل (Full) و نیمه دوبلکس (Half) پشتیبانی می کند.

اساسی‌ترین تفاوت بین مذاکره خودکار و اجبار این است که جریان کد ارسالی زمانی که این دو پیوند فیزیکی ایجاد می‌کنند متفاوت است. حالت مذاکره خودکار کد /C/ را که جریان کد پیکربندی است و حالت اجباری کد / I / را که جریان بیکار است ارسال می کند.

فرآیند خود مذاکره پورت نوری گیگابیت

اول: هر دو طرف روی حالت مذاکره خودکار تنظیم شده است

دو طرف برای یکدیگر جریان/C/code ارسال می کنند. اگر سه کد /C/یکسان به طور متوالی دریافت شوند و جریان کد دریافتی با حالت کار انتهای محلی مطابقت داشته باشد، طرف مقابل یک کد /C/ را با یک پاسخ Ack برمی گرداند. پس از دریافت اطلاعات Ack، همتا در نظر می گیرد که این دو می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و پورت را در حالت UP قرار دهند.

دوم: یک انتها روی مذاکره خودکار تنظیم شده است، یک پایان روی اجباری تنظیم شده است

پایان مذاکره خودکار یک /C/stream می فرستد و انتهای اجباری /I/stream را ارسال می کند. پایان اجباری نمی تواند اطلاعات مذاکره پایان محلی را در اختیار همتا قرار دهد و نمی تواند پاسخ Ack را به همتا بازگرداند. بنابراین، پایانه مذاکره خودکار DOWN. با این حال، خود پایان اجباری می تواند /C/code را تشخیص دهد و در نظر بگیرد که انتهای همتا پورتی است که با خودش مطابقت دارد، بنابراین مستقیماً پورت محلی را روی حالت UP قرار دهید.

سوم: هر دو انتها روی حالت اجباری تنظیم شده اند

دو طرف برای همدیگر/من/جریان می فرستند. پس از دریافت /I/stream، همتا در نظر می گیرد که همتا پورتی است که با همتا مطابقت دارد.

تفاوت فیبر چند حالته و تک حالته چیست؟

چند حالته:

فیبرهایی که می توانند از صدها تا هزاران حالت حرکت کنند، فیبرهای چند حالته (MM) نامیده می شوند. با توجه به توزیع شعاعی ضریب شکست در هسته و روکش، می توان آن را به فیبر چند حالته پله ای و فیبر چند حالته تدریجی تقسیم کرد. فیبرهای چند حالته دارای اندازه 50/125 میکرومتر یا 62.5/125 میکرومتر هستند و پهنای باند (مقدار اطلاعاتی که توسط فیبر منتقل می شود) معمولاً 200 مگاهرتز تا 2 گیگاهرتز است. فرستنده های نوری چند حالته می توانند تا 5 کیلومتر انتقال را از طریق فیبر چند حالته حمل کنند. . یک دیود ساطع کننده نور یا یک لیزر به عنوان منبع نور استفاده می شود.

حالت تک:

فیبری که فقط می تواند یک حالت را منتشر کند، فیبر تک حالته نامیده می شود. پروفایل ضریب شکست فیبر تک حالته استاندارد (SM) مشابه فیبر پله است، با این تفاوت که قطر هسته بسیار کوچکتر از فیبر چند حالته است.

اندازه فیبر تک حالته 9-10/125 استμمتر و دارای پهنای باند بی نهایت و ویژگی های تلفات کمتری نسبت به فیبر چند حالته است. فرستنده های نوری تک حالته اغلب برای انتقال از راه دور استفاده می شوند که گاهی به 150 تا 200 کیلومتر می رسد. ال ای دی با خطوط طیفی یا LD باریکتر به عنوان منبع نور استفاده می شود.

تفاوت ها و ارتباطات:

دستگاه های تک حالته معمولاً بر روی فیبرهای تک حالته و فیبرهای چند حالته کار می کنند، در حالی که دستگاه های چند حالته به کار بر روی فیبرهای چند حالته محدود می شوند.