آیا فرستنده و گیرنده فیبر نوری باید به صورت جفت استفاده شوند؟ آیا در فرستنده گیرنده فیبر شکافی وجود دارد؟ یا فقط می توان از یک جفت فرستنده فیبر نوری برای تشکیل یک جفت استفاده کرد؟ اگر فرستنده های فیبر باید به صورت جفت استفاده شوند، آیا لزوماً همان مارک و مدل هستند؟ یا می توانید از هر ترکیبی از مارک ها استفاده کنید؟
پاسخ: فرستنده های نوری معمولاً به صورت جفت به عنوان دستگاه تبدیل فوتوالکتریک استفاده می شوند. با این حال، امکان استفاده از فرستنده و گیرنده نوری و فیبر نیز وجود داردسوئیچ ها، فرستنده و گیرنده فیبر و فرستنده گیرنده SFP. در اصل، تا زمانی که طول موج انتقال نوری یکسان باشد، ارتباط فیبر نوری را می توان با همان فرمت کپسوله سازی سیگنال و پشتیبانی از یک پروتکل خاص به دست آورد.
به طور کلی، فرستنده گیرنده های دو فیبر (دو فیبر مورد نیاز برای ارتباط عادی) به انتهای فرستنده و انتهای گیرنده تقسیم نمی شوند. فقط فرستنده گیرنده تک فیبری (که برای ارتباط عادی به یک فیبر نیاز دارد) انتهای فرستنده و انتهای گیرنده را خواهد داشت.
چه فرستنده گیرنده دو فیبر باشد و چه فرستنده تک فیبر، با استفاده از برندهای مختلف به صورت جفت سازگار است. با این حال، نرخ های مختلف (100 مگابیت و گیگابایت) و طول موج های مختلف (1310 نانومتر و 1300 نانومتر) با یکدیگر سازگار نیستند. علاوه بر این، حتی یک فرستنده و گیرنده تک فیبری از همان مارک و یک جفت جفت فیبر دوگانه و فیبر دوگانه نیز قابل همکاری نیستند.
فرستنده گیرنده دو فیبر دارای یک پورت TX (درگاه ارسال) و یک پورت RX (درگاه دریافت) است. هر دو پورت طول موج یکسانی 1310 نانومتر منتشر می کنند و گیرنده نیز 1310 نانومتر است، بنابراین دو فیبر موازی به صورت متقاطع به هم متصل می شوند. . از فناوری مالتی پلکسی تقسیم طول موج برای ارسال و دریافت دو سیگنال نوری با طول موج های مختلف بر روی یک فیبر نوری استفاده می کند. معمولاً از طول موج های 1310 نانومتر و 1550 نانومتر استفاده می کنند.
برندهای مختلف فرستنده و گیرنده نوری از پروتکل های اترنت پشتیبانی می کنند. آنها می توانند با فرستنده گیرنده هایی با همان مشخصات ارتباط برقرار کنند، اما برخی از فرستنده ها برخی از عملکردها (مانند آینه سازی) را اضافه می کنند و از برخی پروتکل ها پشتیبانی می کنند. در مورد مورد پشتیبانی نمی شود.