اگر ماژول نوری جامپر فیبر نداشته باشد، اتصال شبکه فیبر امکان پذیر نیست. با توجه به رسانه های مختلف انتقال ماژول نوری، رابط فیبر، فاصله انتقال و سرعت داده متفاوت خواهد بود. شناسایی این ماژول های نوری دشوار نیست، اما برای تطبیق ماژول های نوری با جامپرهای فیبر مناسب کمی فکر می کنیم.
ماژول های نوری به طور کلی به ماژول های الکتریکی مبتنی بر مس و ماژول های نوری با توجه به رسانه های مختلف انتقال طبقه بندی می شوند. MSA چندین ماژول رابط الکتریکی مانند 100BASE-T، 1000BASE-T و 10GBASE-T را تعریف می کند. ماژول پورت الکتریکی به طور کلی از GBIC، SFP و SFP + استاندارد و رابط RJ45 استفاده می کند. معمولاً ماژول پورت برق توسط کابل شبکه Cat5/6/7 متصل می شود.
شکل زیر ماژول های نوری رایج SFP و انواع جامپرهایی را که باید مطابقت دهید، توضیح می دهد.
در انتخاب جامپر فیبر ابتدا مشکل رابط ماژول نوری در نظر گرفته می شود. ماژول نوری معمولاً یک پورت دریافت کننده و یک پورت ارسال است و از یک رابط LC یا SC دوبلکس استفاده می کند، بنابراین با یک جامپر فیبر نوری دوبلکس مطابقت دارد. با این حال، برای ماژول تک فیبر نوری BiDi، یک پورت می تواند هر دو عملکرد دریافت و ارسال را انجام دهد، بنابراین ماژول گیرنده تک فیبر BiDi همراه با جامپر سیمپلکس استفاده می شود.
در مرحله دوم، نوع فیبر، جامپر فیبر به تک حالت و چند حالته، جامپر تک حالته را می توان به OS1 و OS2 تقسیم کرد و جامپر فیبر چند حالته را می توان به OM1، OM2، OM3، OM4 تقسیم کرد. جامپرهای مختلف برای سناریوهای مختلف استفاده استفاده می شود. جامپرهای فیبر تک حالته می توانند از ماژول های اپتیکال انتقال از راه دور و تک حالته پشتیبانی کنند. از جامپرهای فیبر چند حالته می توان برای اتصال لینک های برد کوتاه به ماژول های نوری چند حالته استفاده کرد.