هنگامی که پروژه های جریان ضعیف با انتقال از راه دور مواجه می شوند، اغلب از فیبر نوری استفاده می شود. از آنجا که فاصله انتقال فیبر نوری بسیار طولانی است، به طور کلی، فاصله انتقال فیبر تک حالته بیش از 10 کیلومتر است و فاصله انتقال فیبر چند حالته می تواند تا 2 کیلومتر برسد.
در شبکه های فیبر نوری، ما اغلب از فرستنده های فیبر نوری استفاده می کنیم. بنابراین، چگونه می توان فرستنده های فیبر نوری را متصل کرد؟ بیایید با هم نگاهی بیندازیم.
اول، نقش فرستنده و گیرنده فیبر نوری
① فرستنده و گیرنده فیبر نوری می تواند فاصله انتقال اترنت را گسترش دهد و شعاع پوشش اترنت را گسترش دهد.
② فرستنده و گیرنده فیبر نوری می تواندسوئیچبین 10M، 100M یا 1000M رابط الکتریکی اترنت و رابط نوری.
③ استفاده از فرستنده های فیبر نوری برای ساخت شبکه می تواند سرمایه گذاری شبکه را ذخیره کند.
④ فرستنده‌های فیبر نوری اتصال بین سرورها، تکرارکننده‌ها، هاب‌ها، پایانه‌ها و پایانه‌ها را سریع‌تر می‌کنند.
⑤ فرستنده و گیرنده فیبر نوری دارای یک ریزپردازنده و یک رابط تشخیصی است که می تواند اطلاعات مختلف عملکرد پیوند داده را ارائه دهد.
دوم اینکه فرستنده و گیرنده نوری کدام فرستنده را دارد و کدام را دریافت می کند؟
هنگام استفاده از فرستنده های فیبر نوری، بسیاری از دوستان با چنین سوالاتی مواجه می شوند:
1. آیا فرستنده های فیبر نوری باید به صورت جفت استفاده شوند؟
2. آیا فرستنده فیبر نوری به یکی برای دریافت و دیگری برای ارسال تقسیم می شود؟ یا فقط می توان از دو فرستنده نوری به صورت جفت استفاده کرد؟
3. اگر فرستنده های فیبر نوری باید به صورت جفت استفاده شوند، آیا لازم است که از یک برند و مدل باشند؟ یا می توان از هر برندی به صورت ترکیبی استفاده کرد؟
پاسخ: فرستنده و گیرنده های فیبر نوری عموماً به صورت جفت به عنوان دستگاه تبدیل فوتوالکتریک استفاده می شوند، اما امکان جفت کردن فرستنده های فیبر نوری با فیبر نیز وجود دارد.سوئیچ ها، فرستنده و گیرنده فیبر نوری و فرستنده گیرنده SFP. در اصل، تا زمانی که طول موج انتقال نوری یکسان باشد، فرمت کپسوله سازی سیگنال یکسان است و هر دو از پروتکل خاصی برای دستیابی به ارتباط فیبر نوری پشتیبانی می کنند.
به طور کلی، فرستنده‌های فرستنده دو فیبر تک حالته (دو فیبر برای ارتباط عادی مورد نیاز است) به انتهای فرستنده و انتهای گیرنده تقسیم نمی‌شوند و تا زمانی که به صورت جفت ظاهر شوند می‌توان از آنها استفاده کرد.
فقط یک فرستنده و گیرنده تک فیبری (یک فیبر برای ارتباط معمولی مورد نیاز است) یک انتهای فرستنده و یک انتهای دریافت خواهد داشت.
به عبارت دیگر، نرخ های مختلف (100M و Gigabit) و طول موج های مختلف (1310nm و 1300nm) نمی توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. علاوه بر این، حتی اگر یک فرستنده فیبر واحد و یک فیبر دوگانه از یک برند جفت شوند، امکان برقراری ارتباط با یکدیگر وجود ندارد. قابلیت همکاری
بنابراین سوال این است که فرستنده و گیرنده تک فیبری چیست و فرستنده فیبر دوگانه چیست؟ چه تفاوتی بین آنها وجود دارد؟
فرستنده و گیرنده تک فیبر چیست؟ فرستنده و گیرنده دو فیبر چیست؟
فرستنده و گیرنده تک فیبر به یک کابل نوری تک حالته اشاره دارد. فرستنده و گیرنده تک فیبری تنها از یک هسته استفاده می کند و هر دو انتهای آن به این هسته متصل است. فرستنده‌های گیرنده در هر دو انتها از طول موج‌های نوری متفاوتی استفاده می‌کنند، بنابراین می‌توانند در یک سیگنال نوری هسته‌ای منتقل شوند.
یک فرستنده گیرنده دو فیبر از دو هسته استفاده می کند، یکی برای انتقال و دیگری برای دریافت، و یک سر باید در انتهای دیگر وارد شود و دو سر باید متقاطع شوند.
1. فرستنده فیبر تک
فرستنده و گیرنده تک فیبری باید هم عملکرد ارسال و هم عملکرد دریافت را اجرا کند. از فناوری مالتی پلکسی تقسیم طول موج برای ارسال و دریافت دو سیگنال نوری با طول موج های مختلف بر روی یک فیبر نوری استفاده می کند.
بنابراین، فرستنده گیرنده تک فیبری تک حالته از طریق فیبر نوری هسته ای منتقل می شود، بنابراین نور ارسال کننده و دریافت کننده همزمان از طریق یک هسته فیبر منتقل می شود. در این حالت برای رسیدن به ارتباط عادی باید از دو طول موج نور برای تشخیص استفاده کرد.
بنابراین، ماژول نوری یک فرستنده گیرنده تک فیبری تک حالته دارای دو طول موج نور ساطع شده، معمولاً 1310 نانومتر / 1550 نانومتر است. به این ترتیب، بین دو انتهای یک جفت فرستنده گیرنده تفاوت وجود دارد:
فرستنده و گیرنده در یک انتها 1310 نانومتر را ارسال می کند و 1550 نانومتر را دریافت می کند.
طرف دیگر 1550 نانومتر ساطع می کند و 1310 نانومتر دریافت می کند.
بنابراین برای کاربران راحت است که آنها را تشخیص دهند و به طور کلی از حروف استفاده کنند.
ترمینال A (1310 نانومتر / 1550 نانومتر) و ترمینال B (1550 نانومتر / 1310 نانومتر) ظاهر شد.
کاربران باید از جفت شدن AB استفاده کنند، نه اتصال AA یا BB.
انتهای AB فقط برای فرستنده‌های تک فیبر نوری استفاده می‌شود.
2. فرستنده فیبر دوگانه
فرستنده گیرنده دو فیبر دارای یک پورت TX (درگاه انتقال) و یک پورت RX (درگاه دریافت) است. هر دو پورت در یک طول موج 1310 نانومتر ارسال می کنند و دریافت نیز 1310 نانومتر است. بنابراین، دو فیبر نوری موازی مورد استفاده در سیم کشی به صورت متقاطع به هم متصل می شوند.
3. چگونه می توان فرستنده و گیرنده تک فیبری را از فرستنده فیبر دوگانه تشخیص داد؟
در حال حاضر دو راه برای تشخیص فرستنده و گیرنده تک فیبری از فرستنده گیرنده دو فیبری وجود دارد.
① هنگامی که فرستنده و گیرنده نوری با یک ماژول نوری تعبیه شده است، فرستنده و گیرنده نوری با توجه به تعداد هسته های جامپر فیبر نوری متصل به یک فرستنده گیرنده تک فیبری و یک فرستنده گیرنده دو فیبر تقسیم می شود. خطی بودن جامپر فیبر نوری متصل به فرستنده گیرنده تک فیبری (سمت راست) یک هسته فیبری است که وظیفه انتقال و دریافت داده ها را بر عهده دارد. خطی بودن دو هسته است. یک هسته وظیفه انتقال داده ها و هسته دیگر وظیفه دریافت داده ها را بر عهده دارد.
②وقتی فرستنده و گیرنده فیبر نوری ماژول نوری تعبیه شده ندارد، لازم است بین یک فرستنده فیبری تکی و یک فرستنده فیبر دوگانه با توجه به ماژول نوری درج شده تمایز قائل شد. هنگامی که یک ماژول نوری دو طرفه تک فیبر در فرستنده گیرنده فیبر نوری وارد می شود، یعنی رابط از نوع سیمپلکس است، فرستنده و گیرنده فیبر نوری یک فرستنده و گیرنده تک فیبری است (تصویر سمت راست). هنگامی که یک ماژول نوری دو طرفه فیبر دو طرفه در فرستنده گیرنده فیبر نوری وارد می شود، یعنی وقتی رابط از نوع دوبلکس است، این فرستنده گیرنده یک فرستنده فیبر دو طرفه است (تصویر سمت چپ).
چهارم، نشانگر و اتصال گیرنده فیبر نوری
1. نشانگر فرستنده و گیرنده فیبر نوری
برای نشانگر فرستنده گیرنده فیبر نوری، مقاله قبلی به این محتوا اختصاص داده شده است.
در اینجا از طریق یک تصویر مجدداً بررسی می کنیم تا واضح تر شود.
2. اتصال فرستنده و گیرنده فیبر نوری
