در مورد فناوری باند پهن فیبر، این مقاله کافی است!

امروزه اینترنت بخش مهمی از زندگی روزمره ماست. در واقع دو راه اصلی برای استفاده از اینترنت وجود دارد: یکی از طریق سرویس داده تلفن همراه. دیگری، به طور کلی، از طریق پهنای باند در خانه یا محل کار است.

از دیدگاه حرفه ای، دسترسی بی سیم، دسترسی بی سیم است. با سیم، دسترسی سیمی است.

بدیهی است که خدمات داده تلفن همراه باید بی سیم باشد. پهنای باند در خانه یا محل کار سیمی است.

دسترسی سیمی اغلب به عنوان «دسترسی به شبکه ثابت» (شبکه ثابت: شبکه تلفن ثابت) نیز شناخته می شود. دسترسی پهن باند و دسترسی IPTV همگی "کابلی" هستند.

آنچه امروز می خواهم معرفی کنم دسترسی پهن باند است.

تاریخچه توسعه دسترسی به اینترنت پهن باند

بیایید از ابتدا شروع کنیم.

آیا هنوز به یاد دارید که اولین بار چه زمانی آنلاین را شروع کردید؟

اولین زمان برای شروع گشت و گذار در اینترنت در دانشگاه بود. در خوابگاه خط تلفن وجود دارد. هنگامی که می خواهید به اینترنت دسترسی داشته باشید، کارت مودم رایانه خود را وصل کنید و سپس اینترنت تلفنی را در رایانه خود راه اندازی کنید.

پس از تکمیل تنظیمات، شماره گیری را شروع کنید.

پس از یک صدای «شکستگی قلب»، نشان می دهد که شماره گیری موفقیت آمیز بوده است، یعنی اتصال به اینترنت.

سرعت دسترسی به اینترنت دایل آپ چقدر است؟ 56 کیلوبیت بر ثانیه … پس از صدای جیر جیر «قلب شکسته»، نشان می دهد که شماره گیری موفقیت آمیز بوده است، یعنی اتصال به اینترنت.

سرعت دسترسی به اینترنت دایل آپ چقدر است؟ 56 کیلوبیت بر ثانیه …

بله، درست خواندید، خیلی کند بود. در ابتدا، کل خوابگاه ما برای شماره گیری و اتصال به سیستم مدرسه برای انتخاب رشته به این تلفن متکی بود. در آن زمان، لطفا برای خودتان احساس کنید. . .

علاوه بر این، با این روش اصلی، هنگامی که اینترنت را شماره گیری می کنید، تلفن نمی تواند متصل شود و در حالت "مشغول" است. نه تنها این، هزینه آن نیز بسیار گران است و هزینه دسترسی به اینترنت نیز مانند تماس، دقیقه به دقیقه محاسبه می شود. سرعت در حال حاضر کند است. دیدن پول در حال دور شدن می تواند ناگهان شما را بکشد.

بعدها، پس از چند سال، ADSL در دسترس قرار گرفت. گجتی مانند تصویر زیر ظاهر می شود که ADSL cat (Modem) نام دارد، خط تلفن به ADSL cat وصل می شود و سپس گربه ADSL از طریق کابل شبکه به کامپیوتر متصل می شود.

پس از استفاده از ADSL، سرعت شبکه نیز به میزان قابل توجهی بهبود یافته و از 512 کیلوبیت بر ثانیه به 1 مگابیت در ثانیه و سپس به 2 مگابیت در ثانیه رسیده است.

اگرچه نرخ هنوز پایین است، اما بسیار سریعتر از 56K است. اصول اولیه دسترسی به صفحات وب روان است و چت QQ سریعتر است و تجربه اینترنت همه افراد بسیار بهبود یافته است.

این ADSL که خط مشترک دیجیتال نامتقارن است، نوعی فناوری DSL است. فناوری DSL در سال 1989 توسط موسسه تحقیقاتی ارتباطات بل اختراع شد.

زمانی که ADSL برای اولین بار ظاهر شد، کنجکاو بودم. همچنین یک خط تلفن نازک بود، نه یک جفت کابل شبکه پیچ خورده. چرا ناگهان سرعت بالا آمد؟

مشخص شد که خط تلفن اصلی که برای برقراری تماس از آن استفاده می‌کردیم، فقط بخش فرکانس پایین سیم مسی (قسمت زیر 4 کیلوهرتز) را اشغال می‌کرد و پتانسیل کامل خود را به طور کامل درک نکرد.

فناوری ADSL از مالتی پلکس تقسیم فرکانس برای تقسیم خط تلفن معمولی به سه کانال نسبتاً مستقل تلفن، لینک بالا و پایین لینک استفاده می کند که نه تنها از تداخل جلوگیری می کند بلکه باعث افزایش نرخ نیز می شود.

به طور خاص، ADSL از فناوری DMT (Discrete Multi-Tone) برای تقسیم خط تلفن اصلی از باند فرکانسی 4KHz تا 1.1MHz به 256 زیر باند با پهنای باند 4.3125KHz استفاده می کند. در میان آنها، باند فرکانسی زیر 4 کیلوهرتز هنوز برای انتقال POTS (خدمات تلفن سنتی)، باند فرکانسی از 20 کیلوهرتز تا 138 کیلوهرتز برای انتقال سیگنال‌های لینک بالا و باند فرکانسی از 138 کیلوهرتز تا 1.1 مگاهرتز برای انتقال سیگنال‌های لینک پایین استفاده می‌شود.

در مقایسه با روش اصلی، ADSL نه تنها سرعت را به شدت افزایش می دهد، بلکه قیمت آن نیز کاهش قابل توجهی دارد. وقتی آنلاین می شوید، دیگر نیازی به رقابت با زمان ندارید. علاوه بر این، تماس‌های اینترنتی و تلفنی دیگر تداخلی ندارند و می‌توانند به صورت همزمان انجام شوند.

بعداً بر اساس ADSL، ADSL2 و ADSL2 + ارتقا یافتند و یک بار سرعت به 20 مگابیت در ثانیه رسید.

علاوه بر ADSL، پهنای باند رادیویی و تلویزیونی (ارتباط کابلی)، خطوط اختصاصی ISDN و سایر روش های دسترسی به اینترنت در اطراف ما ظاهر شده است.

رادیو و تلویزیون پهن باند، من معتقدم کسانی که از آن استفاده کرده اند تحت تاثیر قرار گرفته اند. در واقع، این روشی برای ارائه دسترسی پهنای باند از طریق کابل کواکسیال تلویزیون کابلی (CATV) است.

ISDN مخفف عبارت Integrated Services Digital Network است. هزینه نسبتاً زیاد است و سرعت شبکه نیز سریع نیست.

در هر صورت، اگرچه ADSL سرعت شبکه را بسیار افزایش داده است، اما سرعت انتقال سیم‌های مسی در نهایت محدود است. بنابراین، یافتن یک جایگزین ضروری است.

در نتیجه، فیبرهای نوری در اطراف ما ظاهر شد و "عصر ارتباطات نوری" فرا رسید.

 عصر ارتباطات نوری

همه باید در مورد "عقب نشینی مس پیشروی سبک" شنیده باشند. به اصطلاح "عقب نشینی مسی پیشروی نوری"، در اصطلاح رایج، جایگزینی تدریجی سیم های مسی (سیم های تلفن، کابل های کواکسیال، جفت های پیچ خورده) با فیبرهای نوری برای دستیابی به انتقال از شبکه های کابل مسی با باند باریک به فیبر نوری است. شبکه های باند پهن

دلیل این امر تا حدی به دلیل تقاضا برای افزایش سرعت و تا حدودی به دلیل هزینه است.

با پیشرفت زمان، قیمت فلز مس به طور قابل توجهی افزایش یافته است، در حالی که قیمت کابل های فیبر نوری و ماژول های گیرنده نوری سال به سال کاهش می یابد. به عنوان یک اپراتور، البته من دوست دارم ارزان و آسان برای استفاده!

خوب، بیایید نگاهی به این پهنای باند فیبر بیندازیم.

ابتدا، اجازه دهید به ساختار کلی شبکه ارتباطی اپراتور نگاه کنیم:

در بالا، شبکه اصلی IP قرار دارد که به سادگی شبکه اصلی اپراتور است. شبکه اصلی به اپراتورهای دیگر متصل است. شبکه های اصلی اپراتورهای مختلف، ستون فقرات اینترنت را تشکیل می دهند.

همچنین به شبکه های خدماتی دیگر مانند شبکه PSTN (شبکه تلفن) و شبکه IPTV نیز متصل است و خدمات متنوعی را در اختیار کاربران قرار می دهد.

در پایین شبکه ملی ستون فقرات، این یک شبکه ستون فقرات استانی است. پایین تر شبکه متروپولیتن است. همانطور که از نام آن پیداست، یک شبکه ارتباطی در داخل شهر است.

MAN به سه لایه تقسیم می شود: لایه هسته، لایه همگرایی و لایه دسترسی.

لایه دسترسی نزدیک ترین لایه به مشتری ما است. به این قسمت از شبکه دسترسی، شبکه دسترسی نیز گفته می شود. تمرکز و دشواری "عقب نشینی مسی پیشروی سبک" در این لایه دسترسی نهفته است.

در حال حاضر، رایج ترین فناوری دسترسی به فیبر PON است.

PON یک شبکه نوری غیرفعال است، یک شبکه نوری غیرفعال.

منفعل چیست؟

این "منبع" به منبع انرژی، منبع انرژی و منبع انرژی اشاره دارد.

به بیان ساده، دستگاه الکترونیکی بدون چنین «منبعی»، دستگاه غیرفعال نامیده می شود. برای ساده‌تر کردن آن، در یک شبکه غیرفعال، آنچه می‌دهید همان چیزی است که دارید، هیچ منبع انرژی برای بزرگ‌نمایی یا تبدیل وجود ندارد.

در مقایسه با شبکه های نوری فعال، بزرگترین مزیت شبکه های نوری غیرفعال این است که میزان خرابی را کاهش می دهد. اجزای فعال بیشتر مستعد نقاط شکست هستند.

معماری شبکه PON به شرح زیر است:

PON از بخش های زیر تشکیل شده است:

OLT(ترمینال خط نوری)

از یک طرف، سیگنال‌های حامل خدمات مختلف در دفتر مرکزی جمع‌آوری می‌شوند و طبق فرمت سیگنال مشخصی برای ارسال به کاربر نهایی به شبکه دسترسی ارسال می‌شوند. از سوی دیگر، سیگنال های کاربر نهایی با توجه به نوع سرویس به شبکه های مختلف خدمات ارسال می شود. در

POS (شکاف نوری غیرفعال)

درک این موضوع آسان است، یعنی توزیع داده های downlink و جمع آوری داده های uplink.

ONU(واحد شبکه نوری) / ONT (ترمینال شبکه نوری)

نزدیک ترین دستگاه به کاربر بسیاری از مردم نمی توانند تمایز قائل شوندONUو ONT. در واقع، یک تمایز ساده این است که ONT یک نوع استONU. ONT تنها یک پورت دارد و به یک کاربر سرویس می دهد.ONUبه چندین کاربر خدمت می کند. گربه سبک در خانواده ما ONT است.

PON از فناوری WDM (Wavelength Division Multiplexing، که در واقع مالتی پلکسی تقسیم فرکانس، طول موج × فرکانس = سرعت نور است) برای دستیابی به انتقال دو طرفه تک فیبر با طول موج بالادست 1310 نانومتر و طول موج پایین دست 1490 نانومتر استفاده می کند.

PON مزایای زیادی مانند پهنای باند بالا، راندمان بالا، پوشش زیاد و رابط کاربری غنی دارد. در حال حاضر محبوب ترین فناوری دسترسی نوری است.

با توجه به محتوای حامل، PON عمدتا به انواع زیر تقسیم می شود:

• شبکه نوری غیرفعال مبتنی بر ATM (APON)
• شبکه نوری غیرفعال اترنت (EPON) مبتنی بر اترنت (EPON)
• شبکه نوری غیرفعال گیگابیتی (GPON) بر اساس GFP (رویه قاب بندی عمومی)

در واقع، لازم نیست خیلی چیزها را به خاطر بسپارید. به هر حال، به یاد داشته باشید که GPON بهترین و بهترین است. اکنون همه اپراتورهای اصلی سخت در حال کار برای توسعه GPON هستند.

فرآیند دسترسی به اینترنت فیبر نوری گرافیکی

بعد از صحبت طولانی مدت، همه ممکن است کمی سرگیجه داشته باشند، بیایید از موارد و تصاویر واقعی برای نشان دادن آن استفاده کنیم.

ما از شبکه اصلی IP، از بالا به پایین، یکی یکی شروع می کنیم.

اول از همه، به اصطلاح دسترسی به اینترنت، لذت بردن از خدمات ارائه شده توسط ارائه دهندگان خدمات شبکه است. به عنوان مثال، از سرویس WeChat ارائه شده توسط Tencent، سرویس Taobao ارائه شده توسط Ali و سرویس ویدئویی ارائه شده توسط Youku استفاده کنید.

این خدمات بر اساس سرورهای شرکت ها در مرکز داده است.

اگر یک مرکز داده سازمانی باشد، خطوط اتصال از اپراتورهای مختلف وجود خواهد داشت. از طریق این خطوط به شبکه ملی IP backbone اپراتور متصل شوید.

سپس شبکه ملی ستون فقرات به شبکه ستون فقرات استانی متصل می شود. شبکه ستون فقرات استانی و سپس به شبکه شهری شهر متصل شوید. پس از این حمل و نقل از طریق شبکه حامل، در نهایت به شبکه دسترسی آمد. این PON ما است.

پس از رسیدن به PON، اولین قدم دسترسی به آن استOLT.

اینOLTمسئول یک منطقه خاص، یک ساختمان یا یک منطقه مسکونی است. این بر اساس تعداد و اندازه کاربران است. برای مناطق پرجمعیت مانند ساختمان‌های اداری یا مدارس، ممکن است مستقیماً در داخل ساختمان قرار گیرد.

فیبرهای نوری ازOLTتجهیزات از طریق قفسه‌های ODF و جعبه‌های تحویل نوری به ساختمان‌های مسکونی مختلف در جامعه متصل می‌شوند.

در چاه elv ساختمان مسکونی، تمایل به داشتن یک جعبه شیر نور، در داخل تقسیم کننده پرتو.

اسپلیتر نوری می تواند یک فیبر را با توجه به نسبت 1:16 یا 1:32 به چندین کانال تقسیم کند و کاربران را در طبقه مربوطه (یا چندین طبقه) پوشش دهد.

فیبرهای نوری اسپلیتر وارد خانه های ساکنان می شود.

پس از وارد شدن فیبر، به جعبه جریان ضعیف در خانه متصل می شود.

یک "گربه سبک" در جعبه ولتاژ پایین وجود خواهد داشت. این گربه نوری، همانطور که قبلا ذکر شد، در واقع یک ONT، یک دستگاه دسترسی کاربر فیبر نوری غیرفعال است.

قسمت بعدی برای همه بسیار آشناست، هر خانواده یک وایرلس میخردروتر(یعنی وای فایروتر). از طریقروتر، گربه نوری را به شماره گیری متصل کنید و سیگنال شبکه فیبر نوری را به سیگنال شبکه بی سیم خانه خود تغییر دهید تا تلفن های همراه، رایانه ها، آی پدها و سایر دستگاه ها بتوانند به اینترنت دسترسی داشته باشند.

روش فوق معمولی ترین روش دسترسی باند پهن فیبر نوری است.

همه متوجه شدند که در مورد بالا، فیبر نوری مستقیماً به خانه متصل می شود، به آن FTTH (Fiber To The Home) می گویند.

با این حال، برای بسیاری از جوامع قدیمی، تجهیزات اولیه شبکه برای برآورده کردن شرایط FTTH کافی نیست. اگر فیبر نتواند به خانه برسد، FTTB یا FTTC اتخاذ می شود.

FTTB: فیبر به ساختمان

FTTC: Fiber To The Curb

در نظر گرفتن FTTB به عنوان مثال، زمانی که فیبر نوری ازOLTاز قاب توزیع نوری ODF و اسپلیتر عبور می کند، هنگامی که به ساختمان می رسد، مستقیماً واردONUدر اتاق جریان ضعیف ساختمان.

ONUروش های دسترسی متنوعی دارد. به زبان ساده، تغییر روش فیبر نوری به روش ADSL، روش POTS و روش LAN است.