روش های اتصال فیبر چیست؟

فیبر نوری یک عنصر ضروری در عصر شبکه امروزی است، اما آیا واقعاً فیبر نوری را درک می کنید؟ روش های اتصال فیبر چیست؟ تفاوت بین کابل نوری و فیبر نوری چیست؟ آیا امکان دارد فیبر به طور کامل جایگزین کابل های مسی از خارج شود

روش های اتصال فیبر چیست؟

1. اتصال فعال:

اتصال فعال روشی برای اتصال یک سایت به یک سایت یا یک سایت به یک کابل فیبر نوری با استفاده از دستگاه های مختلف اتصال فیبر نوری (شاخه ها و سوکت ها) است. این روش انعطاف پذیر، ساده، راحت و قابل اعتماد است و اغلب در سیم کشی شبکه های کامپیوتری در ساختمان ها استفاده می شود. میرایی معمولی آن 1dB / کانکتور است.

2. اتصال اضطراری (همچنین به عنوان) ذوب سرد شناخته می شود:

اتصال اضطراری عمدتا از روش های مکانیکی و شیمیایی برای تثبیت و اتصال دو فیبر نوری به یکدیگر استفاده می کند. ویژگی اصلی این روش این است که اتصال سریع و قابل اعتماد است و تضعیف معمول اتصال 0.1-0.3dB / نقطه است.

آنها را می توان به کانکتورها وصل کرد و به سوکت های فیبر نوری وصل کرد. کانکتور 10% تا 20% نور را مصرف می کند، اما پیکربندی مجدد سیستم را آسان می کند. با این حال، نقطه اتصال برای مدت طولانی ناپایدار خواهد بود و تضعیف آن به شدت افزایش می یابد، بنابراین فقط می توان از آن برای موارد اضطراری استفاده کرد. مدت کوتاهی

می توان آن را به صورت مکانیکی وصل کرد. برای انجام این کار، یک انتهای دو الیاف را که با دقت برش داده شده اند در یک لوله قرار دهید و آنها را به هم بچسبانید. فیبر را می توان از طریق اتصال برای به حداکثر رساندن سیگنال تنظیم کرد. اتصال مکانیکی به حدود 5 دقیقه برای پرسنل آموزش دیده نیاز دارد و اتلاف نور حدود 10٪ است.

3. اتصال فیبر دائمی (همچنین به عنوان ذوب داغ شناخته می شود):

این نوع اتصال از تخلیه الکتریکی برای فیوز و اتصال نقاط اتصال فیبر استفاده می کند. به طور کلی برای اتصال از راه دور، اتصال ثابت دائمی یا نیمه دائمی استفاده می شود. ویژگی اصلی آن این است که تضعیف اتصال در بین تمام روش های اتصال کمترین است، با مقدار معمولی 0.01-0.03dB / نقطه.

اما هنگام اتصال، تجهیزات ویژه (دستگاه جوش) و عملیات حرفه ای مورد نیاز است و نقطه اتصال باید توسط یک ظرف مخصوص محافظت شود. این دو الیاف را می توان با هم ترکیب کرد و یک اتصال جامد را ایجاد کرد.

الیافی که به روش فیوژن تشکیل می شود تقریباً مشابه یک فیبر منفرد است، اما میرایی کمی دارد. برای هر سه روش اتصال، انعکاس در محل اتصال وجود دارد و انرژی منعکس شده با سیگنال تعامل دارد.

برای استفاده بهتر از فیبر نوری باید از بین رفتن فیبر نوری را درک کرد. عملکرد اصلی تستر افت فیبر تست افت نوری CertiFiber Pro، آزمایش افت و علت خرابی فیبر است.

تستر افت فیبر تست افت نوری CertiFiber Pro Fluke می تواند:

1. تست خودکار سه ثانیه ای - (چهار برابر سریعتر از تسترهای سنتی) شامل: اندازه گیری تلفات نوری در دو فیبر دو طول موج، اندازه گیری فاصله و محاسبه بودجه تلفات نوری

2. ارائه تجزیه و تحلیل خودکار عبور / شکست بر اساس استانداردهای صنعت یا محدودیت های آزمایشی سفارشی

3. رویه های آزمایش نادرست را که باعث نتایج "از دست دادن منفی" می شود، شناسایی کنید

4. دوربین بازرسی Onboard (USB) تصویر انتهای فیبر را ضبط می کند

5. آداپتورهای برق سنج قابل تعویض در دسترس برای همه انواع کانکتورهای معمولی (SC، ST، LC، و FC) برای روش مرجع دقیق تک جامپر

6. ساخته شده در ویدیوی خطا یاب برای تشخیص اولیه و تشخیص قطبیت

7. قابلیت اندازه گیری طول موج دوگانه روی یک فیبر منفرد به تستر اجازه می دهد تا در برنامه هایی که تنها به یک پیوند فیبر نیاز دارند استفاده شود.

برای مطابقت با الزامات شار حلقه ای TIA-526-14-B و IEC 61280-4-1 به تجهیزات یا فرآیندهای اضافی نیاز نیست.

تفاوت بین کابل نوری و فیبر نوری چیست؟

کابل نوری از تعداد معینی فیبر نوری تشکیل شده است. هسته بیرونی با یک غلاف و یک لایه محافظ برای ارتباطات و انتقال اطلاعات در مسافت های طولانی با ظرفیت بالا پوشیده شده است.

فیبر نوری یک ابزار انتقال است، درست مانند یک سیم پلاستیکی نازک. فیبر نوری بسیار نازک در یک آستین پلاستیکی برای انتقال اطلاعات در فواصل طولانی محصور خواهد شد. بنابراین کابل فیبر نوری حاوی فیبر نوری است.

در نهایت، بیایید در مورد کابل صحبت کنیم. یک کابل از یک هسته سیم رسانا، یک لایه عایق و یک لایه محافظ آب بندی تشکیل شده است. از یک ماده فلزی (بیشتر مس، آلومینیوم) به عنوان رسانا ساخته شده است و برای انتقال نیرو یا اطلاعات استفاده می شود. سیم پیچ خورده است. کابل ها بیشتر در هاب های حمل و نقل، پست ها و ... استفاده می شود، در واقع سیم و کابل مرز سختی ندارند. به طور کلی سیم هایی با قطر کم و سلول های کمتر را سیم و کابل هایی با قطر زیاد و سلول های زیاد می نامیم.

آیا امکان دارد فیبرهای نوری به طور کامل جایگزین کابل های مسی از خارج شوند؟

در اکثر مراکز داده، فیبر به دلیل نیاز به پهنای باند بالا بر بازار تسلط یافته است. علاوه بر این، کابل های فیبر نوری در معرض تداخل الکترومغناطیسی نیستند و الزامات محیط نصب آنها به پیچیدگی کابل های مسی نیست. بنابراین نصب فیبر نوری راحت تر است.

البته باید توجه داشت که اگرچه فاصله قیمت فیبرهای نوری و کابل های مسی کاهش یافته است، اما قیمت کلی کابل های نوری بالاتر از کابل های مسی است. بنابراین، فیبر به طور گسترده در محیط هایی که به پهنای باند بالاتری نیاز دارند مانند مراکز داده استفاده می شود.

از سوی دیگر، کابل های مسی ارزان تر هستند. فیبر نوری نوع خاصی از فیبر شیشه ای است که شکننده تر از کابل های مسی است. بنابراین هزینه نگهداری روزانه کابل مسی بسیار کمتر از فیبر نوری است. همچنین با دستگاه های اترنت قدیمی 10/100 مگابیت بر ثانیه سازگاری رو به عقب را فراهم می کند.

بنابراین، کابل‌های مسی همچنان در انتقال صدا و کاربردهای شبکه داخلی استفاده می‌شوند. علاوه بر این، کابل کشی افقی، برنامه های کاربردی Power over Ethernet (POE) یا اینترنت اشیاء استفاده از کابل های مسی را هدایت می کند. بنابراین کابل های فیبر نوری به طور کامل جایگزین کابل های مسی نخواهند شد.

درباره دانش اندک فیبر نوری، امروز برای همه در اینجا فشار خواهم آورد. کابل های فیبر نوری و کابل های مسی در واقع می توانند خدمات اتصال به اینترنت را برای خانه ها و مشاغل ارائه دهند. در واقع، محلول‌های فیبر نوری و مس در آینده قابل پیش‌بینی با هم وجود خواهند داشت و هر محلول در جایی که منطقی‌تر باشد استفاده خواهد شد.