فرستنده و گیرنده فیبر نوری یک واحد تبدیل رسانه انتقال اترنت است که سیگنال های الکتریکی جفت پیچ خورده در فواصل کوتاه و سیگنال های نوری دوربرد را مبادله می کند. این فرستنده و گیرنده با توجه به نیاز آنها عمدتا به فرستنده های تک فیبر نوری و فرستنده های نوری دو فیبر تقسیم می شود. تفاوت بین فرستنده گیرنده تک حالته تک فیبر و تک حالته دو فیبر چیست؟ دوستان علاقه مند، بیایید نگاهی بیندازیم!
فرستنده و گیرنده تک فیبر نوری تک حالته چیست؟
فرستنده و گیرنده فیبر نوری تک حالته، تجهیزات تک فیبر می توانند نیمی از فیبر نوری، یعنی دریافت و انتقال داده ها را در یک فیبر ذخیره کنند.
فرستنده فیبر نوری تک فیبر: داده های دریافتی و ارسالی روی یک فیبر نوری ارسال می شود. همانطور که از نام آن مشخص است، تجهیزات تک فیبر می توانند نیمی از فیبر نوری را ذخیره کنند، یعنی برای دریافت و ارسال داده ها روی یک فیبر، که در مکان هایی که منابع فیبر تنگ است بسیار مناسب است. این نوع محصول از فناوری مالتی پلکس تقسیم طول موج استفاده می کند و طول موج های مورد استفاده بیشتر 1310 نانومتر و 1550 نانومتر است. با این حال، از آنجایی که هیچ استاندارد بین المللی یکپارچه ای برای محصولات فرستنده گیرنده تک فیبری وجود ندارد، محصولات سازنده های مختلف ممکن است هنگام اتصال به یکدیگر ناسازگار باشند. علاوه بر این، به دلیل استفاده از مالتی پلکسی تقسیم طول موج، محصولات فرستنده گیرنده تک فیبری به طور کلی دارای ویژگی های تضعیف سیگنال بزرگ هستند. در حال حاضر، بیشتر فرستنده‌های فیبر نوری موجود در بازار، محصولات دو فیبر هستند. چنین محصولاتی نسبتا بالغ و پایدار هستند، اما به فیبرهای نوری بیشتری نیاز دارند.
فرستنده و گیرنده نوری دو فیبر تک حالته چیست؟
فرستنده و گیرنده نوری دو فیبر تک حالته، نوع فرستنده و گیرنده نوری دو طرفه تک فیبر تجهیزات تبدیل فوتوالکتریک است، مزیت این است که نیمی از فیبر نوری را ذخیره کنید.
فرستنده فیبر نوری دو طرفه تک فیبر یک دستگاه تبدیل فوتوالکتریک است که از فناوری مالتی پلکسی تقسیم طول موج برای انتقال و دریافت داده ها بر روی یک فیبر نوری واحد و تبدیل سیگنال های الکتریکی شبکه و سیگنال های نوری استفاده می کند. فرستنده های فیبر نوری دو طرفه تک فیبر در سال های اخیر محبوب شده اند. مزیت آن این است که می تواند نیمی از فیبر نوری را ذخیره کند و کمبود نیمی از فیبر نوری این است که در حال حاضر استاندارد بین المللی یکپارچه وجود ندارد. محصولات تولید شده توسط تولید کنندگان مختلف به طور کلی سازگار و کمی پایدارتر از محصولات فیبر دوگانه هستند. در حال حاضر، فرستنده‌های فیبر نوری موجود در بازار همچنان تحت سلطه محصولات فیبر دوگانه هستند.
تفاوت بین فرستنده های تک فیبر تک حالته و فرستنده دو فیبر تک حالته چیست؟
چند حالته تک حالته به کابل نوری بستگی دارد. فیبر دوگانه تک فیبر به انتقال فیبر نوری یک هسته ای یا انتقال فیبر نوری دو هسته ای اشاره دارد. تک حالته به استفاده از کابل فیبر نوری تک حالته اشاره دارد. هر دو به این هسته متصل هستند و فرستنده های گیرنده در هر دو انتها از طول موج های نوری متفاوتی استفاده می کنند، بنابراین می توانند سیگنال های نوری را در یک هسته انتقال دهند. فرستنده گیرنده دو فیبر از دو هسته یکی برای ارسال و دیگری برای دریافت استفاده می کند و یک سر آن انتهای ارسال است و سر دیگر باید در درگاه گیرنده وارد شود، یعنی دو سر باید متقاطع شوند.
در برنامه های خاص، حالت تک حالته دو حالته، مقدار چند حالته بیشتر از حالت تک است، عمدتاً در محدوده سیم کشی کمتر از 500 متر، چند حالت قبلاً می تواند برآورده شود، اگرچه عملکرد به خوبی تک حالت نیست. -حالت حالت تک در محیطی با بیش از 500 متر یا پهنای باند مورد نیاز بالا، بیشتر در مکان‌های مقیاس بزرگ مانند برنامه‌های کاربردی در سطح سازمانی استفاده می‌شود. از آنجایی که پایداری کار و عملکرد ماژول های فیبر نوری بسیار بهتر از فرستنده گیرنده است، در محیط های کاربردی تک حالته با الزامات عملکرد بالا، تعداد کمی از شرکت ها از فرستنده گیرنده استفاده می کنند، اما به طور مستقیم از ماژول ها استفاده می کنند. تعداد کمتری تولید کننده فرستنده گیرنده آنالوگ و قیمت بالاتری وجود دارد.
فیبر منفرد و فیبر دوگانه به طور کلی دارای دو درگاه هستند و دو درگاه فیبر دوگانه به یکدیگر نزدیک هستند. آنها به ترتیب TX، RX، یک انتقال و یک دریافت علامت گذاری شده اند. دو پورت فیبر تک معمولا P1 هستند. P2 نشان می دهد که هر دو پورت می توانند جداگانه ارسال و دریافت شوند، یعنی از یک پورت برای ارسال و دریافت استفاده می شود، بنابراین به آن تک فیبر می گویند. گیرنده های نوری TX و RX نشان دهنده دریافت و ارسال هستند. دو نوع فرستنده و گیرنده نوری وجود دارد: یکی تک حالته و دیگری دو حالته، درست مانند بزرگراه ها که فقط در صورت وجود یک خط تراکم ممکن است، اما اگر دو خط باشد بسیار روان تر است. واضح است که ثبات گیرنده دو حالته نقطه خوبی است.
تک فیبر فقط یک اتصال فیبر واحد بین دو فرستنده گیرنده است، فیبر دوگانه رایج تر است، شما باید از دو فیبر استفاده کنید، قیمت تک فیبر کمی بالاتر است. فرستنده گیرنده چند حالته چندین حالت انتقال را دریافت می کند، فاصله انتقال نسبتاً کوتاه است و فرستنده گیرنده تک حالته فقط یک حالت واحد دریافت می کند. فاصله انتقال نسبتا طولانی است. اگرچه چند حالته در حال حذف شدن است، اما به دلیل قیمت پایین تر، هنوز موارد زیادی در نظارت و انتقال از راه دور استفاده می شود. فرستنده گیرنده های چند حالته مربوط به فیبرهای نوری چند حالته هستند، تک حالته و تک حالته مطابقت دارند و نمی توانند مخلوط شوند.