Fast Ethernet (FE) е термин за Ethernet во компјутерските мрежи, кој обезбедува брзина на пренос од 100Mbps. Стандардот за брз етернет IEEE 802.3u 100BASE-T беше официјално воведен од IEEE во 1995 година, а брзината на пренос на брзиот етернет претходно беше 10 Mbps. Стандардот за брз етернет вклучува три под-категории: 100BASE-FX, 100BASE-TX и 100BASE-T4. 100 означува брзина на пренос од 100 Mbit/s. „BASE“ значи пренос на основната лента; Буквата по цртичката се однесува на медиумот за пренос што го носи сигналот, „T“ значи изопачен пар (бакар), „F“ значи оптичко влакно; Последниот знак (буквата „X“, број „4“ итн.) се однесува на користениот метод на шифра на линијата. Следната табела ги прикажува вообичаените типови на брз етернет.
Во споредба со брзиот етернет, Gigabit Ethernet (GE) може да обезбеди брзина на пренос од 1000Mbps во компјутерска мрежа. Стандардот Gigabit Ethernet (познат како стандард IEEE 802.3ab) беше официјално објавен од IEEE во 1999 година, само неколку години по појавата на Fast Ethernet стандардот, но тој беше широко користен дури околу 2010 година. Gigabit Ethernet го прифаќа форматот на рамката на IEEE 803.2 Ethernet и методот за контрола на пристап до медиумите CSMA/CD, кој може да работи во полудуплекс и целосно дуплекс режим. Gigabit Ethernet има слични кабли и уреди како и Fast Ethernet, но тој е поразновиден и поекономичен. Со континуираниот развој на Gigabit Ethernet, се појавија понапредни верзии, како што се 40G Ethernet и 100G Ethernet. Gigabit Ethernet има различни стандарди за физички слоеви, како што се 1000BASE-X, 1000BASE-T и 1000BASE-CX.
