वास्तविक जीवनात, प्रकाशाच्या गतीमुळे, आपण माहिती प्रसारित करण्यासाठी प्रकाश विकसित करतो.
जसे आपण संवाद साधण्यासाठी आवाजाचा वापर करतो, एखाद्या व्यक्तीला बोलायचे असेल तर त्याला स्वराच्या ऊतींचा आधार आवश्यक असतो. उदाहरणार्थ, आपला घसा हा सर्वात महत्त्वाचा स्वर अवयवांपैकी एक आहे आणि अर्थातच, आपल्या घशातील व्होकल कॉर्ड टिश्यू सर्वात महत्त्वाचा आहे.
त्याचप्रमाणे, आपल्याला बोलण्यासाठी प्रकाशाचा वापर करायचा असेल तर आपल्याला प्रकाशमय अवयवाची देखील आवश्यकता आहे. प्रकाश मॉड्यूल हे गळ्यासारखे आहे, आणि एका चमकदार उपकरणाची तुलना व्होकल कॉर्ड टिश्यूशी केली जाऊ शकते, ज्याला टोसा म्हणतात.
अर्थात, संप्रेषण ही परस्परसंवादी प्रक्रिया आहे, म्हणून बोलण्याव्यतिरिक्त, ते पुरेसे नाही, परंतु ऐकण्यास सक्षम असणे देखील आवश्यक आहे. मानवी शरीरात, आपल्याला ऐकण्यास मदत करण्यासाठी कान आहेत. त्याचप्रमाणे, ऑप्टिकल कम्युनिकेशनमध्ये, आपल्याकडे प्रकाश प्राप्त करणारे मॉड्यूल आहेत. प्रकाश प्राप्त करू शकणारी उपकरणे कानाच्या आतील टायम्पॅनमशी संबंधित असतात, ज्याला आपण रोजा म्हणतो. जे उपकरण बोलू आणि ऐकू शकते त्याला बोसा म्हणतात.
तथापि, वास्तविक जीवनात, आपण व्यक्ती कोणता आवाज काढू शकतो हे मूलतः जन्मानंतर किंवा आवाज बदलण्याच्या कालावधीनंतर निर्धारित केले जाते. साधारणपणे, A ला B चा आवाज काढता येत नाही आणि B ला A चा आवाज काढता येत नाही. ऑप्टिकल मॉड्युल्ससाठीही हेच खरे आहे. एका मोडसाठी, मॉड्यूल A मॉड्यूल B च्या तरंगलांबी उत्सर्जित करू शकत नाही. रिसेप्शनसाठी हेच खरे आहे. एका मोडसाठी, ऑप्टिकल मॉड्यूल वेगळे करू शकत नाही. त्याला माहिती मिळण्यापूर्वी तुम्ही त्याला (प्रकाशाच्या तरंगलांबीशी संबंधित मॉड्यूल वापरून) कोण बोलत आहे हे सांगणे आवश्यक आहे.
“असे मूर्ख मॉड्यूल व्यावहारिक गरजा पूर्ण करू शकत नाही, म्हणून आम्ही सहजपणे प्लग इन आणि आउट करता येणारे ऑप्टिकल मॉड्यूल वापरून याची भरपाई करू शकतो. या टप्प्यावर, ऑप्टिकल मॉड्यूल ध्वनी ट्रान्सफॉर्मरच्या समतुल्य आहे, आणि आपण तो उत्सर्जित करू इच्छित कोणताही आवाज (कोणत्या तरंगलांबी) करू शकता."