မတူညီသောအသုံးပြုသူလိုအပ်ချက်များ၊ မတူညီသောဝန်ဆောင်မှုအမျိုးအစားများနှင့် မတူညီသောအဆင့်များတွင် နည်းပညာဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအရ၊ optical fiber ဆက်သွယ်ရေးစနစ်ပုံစံသည် ကွဲပြားနိုင်သည်။
လက်ရှိတွင်၊ ပြင်းထန်မှု ထိန်းညှိ/တိုက်ရိုက် ထောက်လှမ်းမှု (IM/DD) ၏ optical fiber ဒစ်ဂျစ်တယ် ဆက်သွယ်ရေး စနစ်များအတွက် အတော်လေး များပြားသော စနစ်ပုံစံများကို အသုံးပြုပါသည်။ ဤစနစ်၏ နိယာမဘလောက်ပုံစံကို ပုံ 1 တွင် ပြထားသည်။ ပုံတွင်တွေ့နိုင်သကဲ့သို့၊ optical fiber ဒစ်ဂျစ်တယ်ဆက်သွယ်ရေးစနစ်တွင် အဓိကအားဖြင့် optical transmitter၊ optical fiber နှင့် optical receiver တို့ပါဝင်သည်။
ပုံ 1 အလင်းဖိုက်ဘာဒစ်ဂျစ်တယ်ဆက်သွယ်ရေးစနစ်၏ ဇယားကွက်
point-to-point optical fiber ဆက်သွယ်ရေးစနစ်တွင်၊ signal transmission process- optical transmitter terminal သို့ ပေးပို့သည့် input signal ကို ပုံစံပြောင်းလဲပြီးနောက် optical fiber တွင် ထုတ်လွှင့်ရန်အတွက် သင့်လျော်သော code structure အဖြစ် ပြောင်းလဲပြီး၊ အလင်း၏ ပြင်းထန်မှု၊ အရင်းအမြစ်ကို drive circuit Modulation မှ တိုက်ရိုက်မောင်းနှင်သည်၊ ထို့ကြောင့် အလင်းရင်းမြစ်မှ optical power output သည် input signal current ဖြင့် ပြောင်းလဲသွားစေရန်၊ ဆိုလိုသည်မှာ အလင်းရင်းမြစ်သည် လျှပ်စစ်/အလင်းပြောင်းခြင်းကို အပြီးသတ်ပြီး သက်ဆိုင်ရာ optical power signal ကို optical fiber သို့ ပို့ပေးပါသည်။ ဂီယာအတွက်; ဆက်သွယ်ရေးစနစ်၏လိုင်းများပေါ်တွင်၊ လက်ရှိတွင်၊ single-mode optical fiber၊ signal သည် လက်ခံရရှိသည့်အဆုံးသို့ရောက်ရှိပြီးနောက်၊ input optical signal ကို optical/electric conversion ကို အပြီးသတ်ရန် photodetector မှ ဦးစွာပထမဦးစွာ တိုက်ရိုက်ထောက်လှမ်းပြီး၊ ထို့နောက် ချဲ့ထွင်ခြင်း၊ ညီညီညာညာနှင့် အကဲဖြတ်ပါသည်။ ၎င်းကို မူလလျှပ်စစ်အချက်ပြမှုသို့ ပြန်လည်ရယူရန် ဆက်တိုက်လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြင့် ထုတ်လွှင့်မှုလုပ်ငန်းစဉ်တစ်ခုလုံးကို ပြီးမြောက်စေသည်။
ဆက်သွယ်ရေးအရည်အသွေးကိုသေချာစေရန်အတွက်၊ transceivers များကြား သင့်လျော်သောအကွာအဝေးတွင် optical repeater ကို ပေးရပါမည်။ optical fiber ဆက်သွယ်ရေးတွင် အဓိက optical repeater အမျိုးအစား နှစ်မျိုးရှိပြီး၊ တစ်ခုသည် optical-electrical-optical conversion ပုံစံဖြင့် repeater နှင့် အခြား optical amplifier သည် optical signal ကို တိုက်ရိုက် ချဲ့ထွင်ပေးသော optical amplifier ဖြစ်သည်။
optical fiber ဆက်သွယ်ရေးစနစ်များတွင်၊ relay အကွာအဝေးကို ဆုံးဖြတ်သည့် အဓိကအချက်များမှာ optical fiber ဆုံးရှုံးမှုနှင့် transmission bandwidth တို့ဖြစ်သည်။
ယေဘူယျအားဖြင့်၊ ဖိုက်ဘာရှိ ပို့လွှတ်မှုတစ်ယူနစ်လျှင် ဖိုက်ဘာတစ်ယူနစ်ကို လျော့ချခြင်းသည် ဖိုင်ဘာဆုံးရှုံးမှုကို ကိုယ်စားပြုရန်အတွက် အသုံးပြုပြီး ၎င်း၏ယူနစ်မှာ dB/km ဖြစ်သည်။ လက်ရှိတွင်၊ လက်တွေ့ကျသော ဆီလီကာအခြေခံ optical fiber သည် 0.8 မှ 0.9 μm band တွင် 2 dB/km ခန့် ဆုံးရှုံးမှုရှိသည်။ 1.31 μm တွင် 5 dB / km ဆုံးရှုံးမှု; နှင့် 1.55 µm တွင် ဆုံးရှုံးမှုကို 0.2 dB/km သို့ လျှော့ချနိုင်ပြီး SiO2 ဖိုင်ဘာဆုံးရှုံးမှု၏သီအိုရီကန့်သတ်ချက်နှင့်နီးစပ်သည်။ အစဉ်အလာအားဖြင့် 0.85 μm ကို fiber optic ဆက်သွယ်မှု၏တိုတောင်းသောလှိုင်းအလျားဟုခေါ်သည်။ 1.31 μm နှင့် 1.55 μm ကို optical fiber ဆက်သွယ်ရေး၏ လှိုင်းအလျား ဟုခေါ်သည်။ ၎င်းတို့သည် optical fiber ဆက်သွယ်မှုတွင် လက်တွေ့ကျသော ဆုံးရှုံးမှုနည်းသော ပြတင်းပေါက်သုံးခုဖြစ်သည်။
ဒစ်ဂျစ်တယ်အလင်းဖိုက်ဘာဆက်သွယ်ရေးတွင်၊ အချိန်အထိုင်တစ်ခုစီတွင် optical အချက်ပြမှုများရှိနေခြင်း သို့မဟုတ် မရှိခြင်းတို့ကြောင့် သတင်းအချက်အလက်များကို ပေးပို့သည်။ ထို့ကြောင့်၊ relay အကွာအဝေးကိုလည်း fiber transmission bandwidth ဖြင့် ကန့်သတ်ထားပါသည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် MHz.km ကို ဖိုက်ဘာတစ်ယူနစ်၏ ဂီယာလှိုင်းနှုန်း၏ ယူနစ်အဖြစ် အသုံးပြုသည်။ အချို့ဖိုင်ဘာတစ်ခု၏ bandwidth ကို 100MHz.km အဖြစ်ပေးထားပါက၊ 100MHz bandwidth အချက်ပြမှုများကိုသာ ဖိုက်ဘာကီလိုမီတာတစ်ခုစီတွင် ထုတ်လွှင့်ခွင့်ပြုထားကြောင်း ဆိုလိုသည်။ အကွာအဝေးပိုရှည်ပြီး ပို့လွှတ်မှု Bandwidth သေးငယ်လေ၊ ဆက်သွယ်ရေးစွမ်းရည် သေးငယ်လေဖြစ်သည်။