Fast Ethernet (FE) is de term voor Ethernet in computernetwerken, dat een overdrachtssnelheid van 100 Mbps biedt. De IEEE 802.3u 100BASE-T Fast Ethernet-standaard werd officieel geïntroduceerd door de IEEE in 1995 en de transmissiesnelheid van fast Ethernet was voorheen 10 Mbps. De Fast Ethernet-standaard omvat drie subcategorieën: 100BASE-FX, 100BASE-TX en 100BASE-T4. 100 geeft de overdrachtssnelheid van 100 Mbit/s aan. "BASE" betekent basisbandtransmissie; De letter na het streepje verwijst naar het transmissiemedium dat het signaal draagt, "T" staat voor twisted pair (koper), "F" staat voor optische vezel; Het laatste teken (letter "X", cijfer "4", etc.) verwijst naar de gebruikte lijncodemethode. De volgende tabel toont de gebruikelijke Fast Ethernet-typen.
Vergeleken met Fast Ethernet kan Gigabit Ethernet (GE) een overdrachtssnelheid van 1000 Mbps bieden in een computernetwerk. De Gigabit Ethernet-standaard (bekend als de IEEE 802.3ab-standaard) werd officieel gepubliceerd door IEEE in 1999, slechts een paar jaar na de komst van de Fast Ethernet-standaard, maar werd pas rond 2010 algemeen gebruikt. Gigabit Ethernet gebruikt het frameformaat van IEEE 803.2 Ethernet en de CSMA/CD mediatoegangscontrolemethode, die kan werken in half-duplex en full-duplex modus. Gigabit Ethernet heeft vergelijkbare kabels en apparaten als Fast Ethernet, maar is veelzijdiger en zuiniger. Met de voortdurende ontwikkeling van Gigabit Ethernet zijn er meer geavanceerde versies verschenen, zoals 40G Ethernet en 100G Ethernet. Gigabit Ethernet heeft verschillende fysieke laagstandaarden, zoals 1000BASE-X, 1000BASE-T en 1000BASE-CX.
