Nadat de optische module is geïnstalleerd, is het testen van de prestaties een essentiële stap. Wanneer de optische componenten in het gehele netwerksysteem door dezelfde leverancier worden geleverd en het netwerksysteem normaal kan werken, is het niet nodig om de subcomponenten afzonderlijk te testen van het systeem. De meeste subcomponenten in de meeste netwerksystemen zijn echter van verschillende leveranciers. Daarom is het testen van de optische componenten, vooral de prestaties en interoperabiliteit van elke optische module, van cruciaal belang. Dus hoe test je de prestaties van een optische module?
De optische module bestaat uit een zender en een ontvanger. Wanneer de zender via de optische vezel op de ontvanger is aangesloten en het foutenpercentage van het hele systeem niet het verwachte effect bereikt, is dit dan een zenderprobleem of een ontvangerprobleem? De optische testmodule is over het algemeen verdeeld in vier stappen, die hoofdzakelijk zijn onderverdeeld in tests voor de zender en de ontvanger.
Zendertest
Bij het testen moet u letten op de golflengte en vorm van de uitgangsgolfvorm van de zender, evenals op de jittertolerantie en bandbreedte van de ontvanger. Bij het testen van de zender moet u op de volgende twee punten letten: Ten eerste: De kwaliteit van het ingangssignaal dat wordt gebruikt om de zender te testen moet goed genoeg zijn. Bovendien moet de kwaliteit van de elektrische metingen worden bevestigd door jittermetingen en oogdiagrammetingen. Oogdiagrammetingen zijn een gebruikelijke methode om de uitgangsgolfvorm van een zender te controleren, omdat het oogdiagram een schat aan informatie bevat die de algehele prestaties van de zender weerspiegelt.
Ten tweede: het optische uitgangssignaal van de zender moet worden gemeten door optische kwaliteitsindicatoren zoals een oogdiagramtest, optische modulatieamplitude en uitstervingsverhouding.
Ontvangertest
Bij het testen van de ontvanger moet u ook op de volgende twee punten letten:
Ten eerste:In tegenstelling tot de testzender moet de kwaliteit van het optische signaal voldoende slecht zijn bij het testen van de ontvanger. Daarom moet een oogdiagram met lichte druk worden gemaakt dat het slechtste signaal weergeeft. Dit slechtste optische signaal moet de jitter passeren. Voor kalibratie worden metingen en optische vermogenstests gebruikt.
Ten tweede: Ten slotte moet u het elektronische uitgangssignaal van de ontvanger testen. Er zijn drie hoofdtypen tests:
Oogdiagramtest: Dit zorgt ervoor dat de “ogen” van het oogdiagram open zijn. Het testen van oogdiagrammen wordt meestal bereikt door de diepte van het bitfoutpercentage
Jittertest: test verschillende soorten jitter
Jitter-tracking en tolerantie: Test de tracking van jitter door het interne klokherstelcircuit
De lichttestmodule is een ingewikkelde taak, maar het is ook een onmisbare stap om de prestaties ervan te garanderen. Als veelgebruikte meetmethode kan oogdiagrammeting de zender van een optische module effectief testen. De ontvangertest van de optische module is ingewikkelder en vereist meer testmethoden.