Door het licht kunnen we de omringende bloemen en planten en zelfs de wereld observeren. Niet alleen dat, maar door het ‘licht’ kunnen we ook informatie overbrengen, wat glasvezelcommunicatie wordt genoemd.’ Het tijdschrift Scientific American merkte ooit op: ‘Vezelcommunicatie is een van de vier belangrijkste uitvindingen sinds de Tweede Wereldoorlog. glasvezelcommunicatie zouden er vandaag de dag geen internet- en communicatienetwerken zijn. ”
Optische vezelcommunicatie is een communicatiemethode waarbij lichtgolven worden gebruikt als drager en optische vezels of optische vezels worden gebruikt als transmissiemedium. De oorsprong van ‘licht’-communicatie in de moderne zin gaat terug tot de optische telefoon, uitgevonden door Bell in 1880. De optische telefoon bevat een lichtbron van een booglamp, een microfoon die de lichtstraal opvangt als reactie op het geluid, en een ontvanger die het oorspronkelijke geluidssignaal herstelt. Het principe is dat de stem van de zender wordt omgezet in een optisch signaal . Na verzending keert de ontvanger terug naar een elektrisch signaal en vervolgens wordt het elektrische signaal hersteld naar een spraakoproep.
Hoewel ‘licht’-communicatie een goede start heeft, is de glasvezelcommunicatietechnologie lange tijd nog niet goed ontwikkeld. Ten eerste omdat er geen geschikte lichtbron werd gevonden. Ten tweede was er geen goed medium voor het verzenden van optische signalen. In de jaren zestig inspireerde de geboorte van robijnrode lasers wetenschappers. Lasers hebben de voordelen van een smal spectrum, goede richtingsgevoeligheid en hoge frequentie- en fase-uniformiteit, waardoor ze een ideale bron zijn voor glasvezelcommunicatie. In 1966 stelde Nobelprijswinnaar Gao Song voor om kwartsglasvezel te gebruiken (dat wil zeggen optische vezels, waarnaar verwezen wordt als optische vezel) als medium voor optische communicatie. Op basis van deze theorie heeft Corning Company uit de Verenigde Staten in 1970 30 miljoen dollar uitgegeven om drie vezelmonsters van 30 meter lang te produceren, de eerste vezel ter wereld met praktische waarde voor glasvezelcommunicatie. Op dit punt heeft de optische vezelcommunicatietechnologie het voorjaar van ontwikkeling ingeluid.
Glasvezelcommunicatie bestaat hoofdzakelijk uit drie delen: optische vezel, optische zender en optische ontvanger. In het kort kan een optische zender een origineel signaal omzetten in een optisch signaal, dat via het optische vezelkanaal naar de optische ontvanger wordt verzonden, en uiteindelijk herstelt de optische ontvanger het ontvangen signaal naar het originele signaal.
Mensen hebben kosten noch moeite gespaard om glasvezelcommunicatietechnologie te ontwikkelen, omdat deze niet alleen superieure technische voordelen heeft, maar ook een sterk economisch concurrentievermogen heeft vergeleken met eerdere communicatiemethoden. De optische draaggolffrequentie die wordt gebruikt voor glasvezelcommunicatie ligt in de orde van 100 THz, veruit het overschrijden van de frequentie van microgolven van 1 GHz tot 10 GHz. Dit betekent dat de informatiecapaciteit van optische communicatie 10.000 keer hoger is dan die van microgolfsystemen. Bovendien heeft glasvezelcommunicatie ook een goed anti-interferentievermogen, zoals anti- achtergrondgeluid en anti-elektromagnetische interferentie, die tot op zekere hoogte de privacy en veiligheid van de communicatie kunnen garanderen, en het formaat is klein en gemakkelijk te leggen.
Tegenwoordig wordt glasvezelcommunicatie veel gebruikt in communicatienetwerken, internet en kabeltelevisienetwerken. Het ontwikkelt zich in de richting van hoge snelheid, pakketvorming, netwerken en intelligentie, waardoor nieuwe vitaliteit in het communicatieveld wordt geïnjecteerd. Met de snelle opkomst van de toepassing van mobiel internet, cloud computing, big data en het internet der dingen groeit de De toename van het verkeer brengt ook grote uitdagingen met zich mee voor het informatie- en communicatienetwerk, en het oplossen van het probleem van de “uitbarstingsgroei” van de netwerkdatastroom wordt een competitief hoogland op het mondiale informatie- en communicatieveld.
Dit werk is het originele werk van “populaire wetenschap China – wetenschappelijk principe één punt om te begrijpen”