ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਭਾਗ ਫਾਈਬਰ ਟੈਸਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਆਮ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।
(1) ਫਾਈਬਰ ਟੈਸਟ ਪਾਸ ਕਿਉਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਨੈਟਵਰਕ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਦੌਰਾਨ ਪੈਕੇਟ ਅਜੇ ਵੀ ਗੁਆਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ?
ਸਟੈਂਡਰਡ ਦੀ ਚੋਣ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉਪਭੋਗਤਾ ਕੁਝ ਸਪੱਸ਼ਟ ਗਲਤੀਆਂ ਕਰਨਗੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਟੈਸਟ ਕੀਤੇ ਫਾਈਬਰ 50μm ਜਾਂ 62.5μm ਹੋਣ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ।
ਦੋ-ਅਪਰਚਰ ਫਾਈਬਰਾਂ ਦੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨੁਕਸਾਨ ਮੁੱਲ ਲਈ ਲੋੜਾਂ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਵੱਡੀਆਂ ਹਨ। ਆਪਟੀਕਲ ਕੇਬਲ ਟੈਸਟ ਸਟੈਂਡਰਡ ਦੀ ਗਲਤ ਚੋਣ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਰਧਾਰਨ ਥ੍ਰੈਸ਼ਹੋਲਡ ਦੀ ਤਬਦੀਲੀ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਵੇਗੀ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਜੇਕਰ ਅਸਲ ਮਾਪਿਆ ਗਿਆ ਲਿੰਕ 50μm ਫਾਈਬਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਟੈਸਟ ਸਟੈਂਡਰਡ 62.5μm ਹੈ, ਅਤੇ ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨ 100Base-FX ਹੈ, ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਟੈਸਟ ਦਾ ਨਤੀਜਾ 10dB ਹੈ, ਟੈਸਟਰ ਨੂੰ PASS ਨਤੀਜਾ ਮਿਲੇਗਾ, ਅਤੇ ਅਸਲ ਸਥਿਤੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਯੋਗ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ 6.3dB ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦੀ ਥ੍ਰੈਸ਼ਹੋਲਡ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਟੈਸਟ ਪਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਡੇਟਾ ਅਜੇ ਵੀ ਪੈਕੇਟ ਕਿਉਂ ਗੁਆ ਦੇਵੇਗਾ।
(2) 10 ਗੀਗਾਬਾਈਟ ਰੇਟ ਅਜੇ ਵੀ ਸਮਰਥਿਤ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਹ 10 ਗੀਗਾਬਿਟ ਸਟੈਂਡਰਡ ਨੂੰ ਪਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ?
ਅਜਿਹੇ ਉਪਭੋਗਤਾ ਹਨ ਜੋ ਨੈਟਵਰਕ ਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਨੂੰ ਅਪਗ੍ਰੇਡ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਦੇ ਮੋਡੀਊਲ ਨੂੰ ਅਪਗ੍ਰੇਡ ਕਰਨਗੇਸਵਿੱਚਅਤੇ ਸਰਵਰ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਉਹ ਨੈਟਵਰਕ ਵਿੱਚ ਫਾਈਬਰ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਵੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨਗੇ. ਅਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵਿਧੀ ਵਿਚ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ. 10 ਗੀਗਾਬਿਟ ਨੈੱਟਵਰਕ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਫਾਈਬਰ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। , ਨੁਕਸਾਨ ਮਿਆਰੀ ਸੀਮਾ ਤੋਂ ਘੱਟ ਹੈ, ਪਰ ਅਸਲ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਜੇ ਵੀ ਆਦਰਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫਾਈਬਰ ਆਪਟਿਕ ਕੇਬਲ ਦੀ ਮੋਡ ਬੈਂਡਵਿਡਥ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵੱਖ-ਵੱਖ ਫਾਈਬਰ ਆਪਟਿਕ ਕੇਬਲਾਂ ਦੀ ਮੋਡ ਬੈਂਡਵਿਡਥ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਬੈਂਡਵਿਡਥ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਦੂਰੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਮੋਡ ਬੈਂਡਵਿਡਥ ਜਿੰਨੀ ਵੱਡੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਦੂਰੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪ੍ਰਸਾਰਣ ਦਰ ਓਨੀ ਹੀ ਵੱਧ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਇਨਾਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੋਡ ਬੈਂਡਵਿਡਥ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, 160 ਤੋਂ ਘੱਟ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਦੂਰੀ ਲੰਮੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਗਤੀ ਵਧਾਈ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੁਕਸਾਨ ਸਵੀਕਾਰਯੋਗ ਹੈ।
(3) ਟੈਸਟ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਮਿਆਰੀ ਤੱਕ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੋਡ ਬੈਂਡਵਿਡਥ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਸਲ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਕਿਉਂ ਹੈ?
ਸਾਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਟੈਸਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗਲਤਫਹਿਮੀ ਹੈ. ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਨੁਕਸਾਨ ਲੰਘਦਾ ਹੈ, ਫਾਈਬਰ ਨੂੰ ਠੀਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ, ਸਟੈਂਡਰਡ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਲਈ ਲਿੰਕ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ 2.6dB ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਡਾਪਟਰ ਹੈੱਡ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ 0.75dB ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈ, ਪਰ ਕੁੱਲ ਲਿੰਕ ਨੁਕਸਾਨ ਅਜੇ ਵੀ 2.6dB ਤੋਂ ਘੱਟ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੇਂ, ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਡਾਪਟਰ ਸਮੱਸਿਆ ਨਾ ਮਿਲੇ, ਪਰ ਅਸਲ ਨੈੱਟਵਰਕ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਅਡਾਪਟਰ ਸਮੱਸਿਆ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੋਵੇਗਾ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਟ੍ਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਬਿੱਟ ਗਲਤੀ ਦਰ ਬਹੁਤ ਵਧ ਗਈ ਹੈ.