(1) Kod AMI
Kod AMI (Alternative Mark Inversion) to pełna nazwa kodu inwersji znaku alternatywnego, jego zasada kodowania polega na naprzemiennym przekształcaniu kodu komunikatu „1” (znak) na „+1” i „-1”, natomiast „0” ( pusty znak) pozostaje niezmieniony. Na przykład:
Kod wiadomości: 0 1 1 0 0 0 0 0 0 0 0 1 1 0 0 1 1
Kod AMI: 0-1 +1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 +1 0 0 0 0 1 +1
Przebieg odpowiadający kodowi AMI to ciąg impulsów o poziomach dodatnim, ujemnym i zerowym. Można to postrzegać jako jednobiegunową deformację kształtu fali, to znaczy „0” nadal odpowiada poziomom zerowym, a „1” na przemian odpowiada poziomom dodatnim i ujemnym.
Zaletą kodu AMI jest to, że nie ma składowej prądu stałego, a składowe wysokiej i niskiej częstotliwości są małe, a energia jest skoncentrowana na częstotliwości prędkości 1/2 jarda
(Rysunek 6-4); Obwód kodeka jest prosty, a błąd kodu można zaobserwować stosując zasadę naprzemiennej polaryzacji sygnału. Jeżeli jest to przebieg AMI-RZ, to po jego odebraniu, pod warunkiem pełnego wyprostu fali, można go zamienić na przebieg jednobiegunowy RZ, z którego można wydobyć składową taktowania bitowego. Ze względu na powyższe zalety, kod AMI stał się jednym z najczęściej stosowanych kodów transmisyjnych.
Wady kodu AMI: Gdy oryginalny kod ma długi ciąg „0”, poziom sygnału nie skacze przez długi czas, co powoduje trudności w wyodrębnieniu sygnału taktowania. Jednym ze skutecznych sposobów rozwiązania problemu kodu „0” jest zastosowanie kodu HDB3.
(2) Kod HDB3
Pełna nazwa kodu HDB3 to kod dwubiegunowy o dużej gęstości trzeciego rzędu. Jest to ulepszona wersja kodu AMI, celem ulepszenia jest zachowanie zalet kodu AMI i przezwyciężenie jego wad, tak aby liczba „0” nie przekraczała trzech. Jego zasady kodowania są następujące:
Sprawdź liczbę zer związanych z kodem komunikatu. Gdy liczba „0” jest mniejsza lub równa 3, zasada kodowania jest taka sama jak w przypadku kodu AMI. Gdy liczba kolejnych zer przekracza trzy, każde z czterech kolejnych zer zostaje zamienione na podsekcję i zastąpione przez 000V. V(przyjmując wartość +1 lub -1) powinien mieć tę samą polaryzację, co poprzedni sąsiedni impuls inny niż „0” (ponieważ łamie to zasadę zmiany polaryzacji, V nazywany jest impulsem zniszczenia). Sąsiednie bieguny kodu V muszą się zmieniać. Jeżeli wartość kodu V może spełniać wymagania w (2), ale nie może spełnić tego wymagania, „0000” zastępuje się „B00V”. Wartość B jest taka sama jak następujący impuls V, aby rozwiązać ten problem. Dlatego B nazywany jest impulsem regulacyjnym. Polaryzacja transmisji numeru po kodzie V również powinna być zmienna.
Oprócz zalet kodu AMI, kod HDB3 ogranicza również liczbę parzystych kodów „0” do 3, dzięki czemu można wyodrębnić informacje o taktowaniu podczas odbioru. Dlatego kod HDB3 jest najczęściej używanym typem kodu w Chinach, Europie i innych krajach, a typ kodu interfejsu jest zgodny z prawem. PCM poniżej czterech grup to kod HDB3.
W powyższym kodzie AMI i kodzie HDB3 każdy binarny kod sygnału jest konwertowany na jednobitowy kod o trzech poziomach (+1, 0, -1), dlatego ten typ kodu nazywany jest również kodem 1B1T. Ponadto kod HDBn można zaprojektować w taki sposób, aby liczba „0” nie przekraczała n.
(3) kod dwufazowy
Kod dwufazowy jest również znany jako kod Manchester. Wykorzystuje dodatnie i ujemne symetryczne fale kwadratowe jednego okresu do reprezentowania „0”, a ich odwracający kształt fali do reprezentowania „1”. Jedna z zasad kodowania polega na tym, że kod „0” jest reprezentowany przez dwucyfrowy kod „01”, a kod „1” jest reprezentowany przez dwucyfrowy kod „10”, na przykład:
Kod wiadomości: 1 1 0 0 0 1 0 1
Kod dwufazowy: 10 10 01 01 10 01 10
Przebieg kodu dwubiegunowego jest dwubiegunowym przebiegiem NRZ z tylko dwoma poziomami o przeciwnej polaryzacji. Ma skok poziomu w środkowym punkcie każdego interwału symbolu, więc zawiera bogate informacje o taktowaniu bitów i nie ma składowej stałej, a proces kodowania jest prosty. Wadą jest to, że zajmowane pasmo jest podwojone, przez co zmniejsza się wykorzystanie pasma częstotliwości. Kod dwufazowy nadaje się do transmisji urządzeń końcowych danych na niewielką odległość i jest często używany jako typ kodu transmisji w sieci lokalnej.
(4) Różnicowy kod dwufazowy
Aby rozwiązać błędy dekodowania spowodowane odwróceniem polaryzacji w kodach dwufazowych, można przyjąć koncepcję kodów różnicowych. Kody dwufazowe są synchronizowane i reprezentowane przez skok poziomu w środku czasu trwania każdego symbolu (skok z wartości ujemnej na dodatni reprezentuje binarne „0”, a skok z wartości dodatniej na ujemną reprezentuje binarną „1”). W różnicowym kodowaniu dwufazowym do synchronizacji wykorzystywany jest skok poziomu w środku każdego elementu, a do określenia kodu sygnału wykorzystuje się dodatkowy skok na początku każdego elementu. Jeśli nastąpi skok, oznacza to binarną „1”, a jeśli nie ma skoku, oznacza binarne „0”. Kod ten jest często używany w sieciach lokalnych.
(5)Kod CMI
Kod CMI jest skrótem od kodu odwrócenia znaku i podobnie do kodu dwubiegunowego jest również dwubiegunowym kodem płaskim. Jego zasady kodowania są następujące: kod „1” jest na przemian reprezentowany przez dwucyfrowe kody „11” i „00”; Kod 0 jest reprezentowany przez 01, a jego przebieg pokazano na rysunku 6-5 (c).
Kod CMI jest łatwy do wdrożenia i zawiera bogate informacje o czasie. Dodatkowo, ponieważ 10 jest wyłączoną grupą kodów, nie pojawią się więcej niż trzy kody, a regułę tę można wykorzystać do wykrywania błędów makro. Kod ten został zalecany przez ITU-T jako typ kodu interfejsu czterogrupowego PCM i jest czasami używany w optycznych systemach transmisji kablowej z szybkościami poniżej 8,448 Mb/s.
(6)Kodowanie blokowe
Aby poprawić wydajność kodowania liniowego, potrzebny jest pewien rodzaj redundancji, aby zapewnić synchronizację i zdolność wykrywania błędów wzorców kodu. Wprowadzenie kodowania blokowego może w pewnym stopniu osiągnąć oba cele. Forma kodowania blokowego obejmuje kod nBmB, kod nBmT i tak dalej.
Kod nBmB jest rodzajem kodowania blokowego, które dzieli n-bitowy kod binarny pierwotnego strumienia informacji na grupę i zastępuje go nową grupą kodów M-bitowego kodu binarnego, gdzie m>n. Ponieważ m>n, nowy zestaw kodów może mieć kombinacje 2^m, więc kombinacji jest więcej (2^m-2^n). W kombinacji 2” korzystna grupa kodów jest w jakiś sposób wybierana jako dozwolona grupa kodów, a reszta jest używana jako wyłączona grupa kodów, aby uzyskać dobrą wydajność kodowania. Na przykład w kodowaniu 4B5B zastępując kodowanie 4-bitowe kodowaniem 5-bitowym, istnieje tylko 2^4=16 różnych kombinacji dla grupowania 4-bitowego i 2^5=32 różnych kombinacji dla 5-bitowego grupowanie bitów. Aby osiągnąć synchronizację, możemy wybrać grupy kodów w sposób nie więcej niż jednego wiodącego „0” i dwóch przyrostków „0”, a reszta to wyłączone grupy kodów. W ten sposób, jeśli po stronie odbiorczej ustawiony jest wyłączony kod, oznacza to, że w procesie transmisji wystąpił błąd kodu, poprawiając w ten sposób zdolność systemu do wykrywania błędów. Opisane wcześniej kody biphase i kody CMI można uznać za kody 1B2B.
W systemie komunikacji światłowodowej często wybiera się m=n+1 i pobierany jest kod 1B2B, kod 2B3B, kod 3B4B i kod 5B6B. Wśród nich kod 5B6B był stosowany w praktyce jako kod transmisji liniowej dla grup sześciennych i więcej niż poczwórnych.
Kod nBmB zapewnia dobrą synchronizację i wykrywanie błędów, ale ma swoją cenę, to znaczy zwiększa wymaganą przepustowość.
Ideą projektu kodu nBmT jest konwersja n kodów binarnych na m kodów trójskładnikowych, a m
Powyżej jest Shenzhen HDV phoelectron Technology Ltd., która ma przybliżyć wiedzę na temat „wspólnego typu kodu transmisji w paśmie podstawowym”, mam nadzieję, że ci pomożemy, Shenzhen HDV phoelectron Technology Ltd. opróczONUseria, seria transceiverów,OLTserii, ale także produkuje serie modułów, takie jak: komunikacyjny moduł optyczny, optyczny moduł komunikacyjny, sieciowy moduł optyczny, komunikacyjny moduł optyczny, moduł światłowodowy, moduł światłowodowy Ethernet itp., może zapewnić odpowiednią jakość usług dla różnych potrzeb użytkowników , witamy z Twoją wizytą.